Opublikowane: 2016-11-13

Wybrane paradoksy pedagogiki chrześcijańskiej podstawą jej tożsamości

Alina Rynio
Forum Pedagogiczne
Dział: Artykuły i rozprawy
https://doi.org/10.21697/fp.2013.2.03

Abstrakt

W tekście podjęto się prezentacji wybranych paradoksów pedagogiki chrześcijańskiej przyjmując, iż paradoksy chrześcijaństwa stanowią podstawę tożsamości tejże pedagogiki. Autorka wyjaśnia znaczenie terminów: „paradoks” i „pedagogika chrześcijańska”. Przywołuje też rozumienie zasadniczych celów wychowania chrześcijańskiego. Następnie omawia podstawowe dla tożsamości pedagogiki chrześcijańskiej paradoksy: Wcielenia, Tajemnicy Boga, która stworzyła człowieka do więzi z Nią samą, pedagogii chrześcijaństwa jako religii krzyża i zmartwychwstania, chrześcijańskiej obecności w świecie. W trzeciej części artykułu, korzystając głównie z przesłania Benedykta XVI i nauczania ks. Luigi Giussaniego, charakteryzuje trzy główne paradoksy współczesności. Są to: paradoks mentalności, która rości sobie prawo do mówienia o Bogu z pominięciem Chrystusa, paradoks ograniczenia znaku do pozoru i paradoks redukcji serca do sentymentu. Zakończenie zawiera próbę udokumentowania tezy głównej, mówiącej o związku przedstawionych paradoksów z tożsamością pedagogiki chrześcijańskiej.

Słowa kluczowe:

paradoksy chrześcijaństwa, pedagogika chrześcijańska, tożsamość, specyfika wychowania chrześcijańskiego

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Rynio, A. (2016). Wybrane paradoksy pedagogiki chrześcijańskiej podstawą jej tożsamości. Forum Pedagogiczne, 3(2), 40–64. https://doi.org/10.21697/fp.2013.2.03

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.