Opublikowane: 2017-09-20

„Być człowiekiem sumienia” – sumienie widziane od strony procesu rozwoju

Marek Filipczuk
Studia Theologica Varsaviensia
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.21697/stv.2016.54.2.08

Abstrakt

Dojrzałość sumienia osiąga się przez wytrwałe kształtowanie w sobie umiłowania prawdy i dobra, przez urabianie woli, przez pilną dbałość o swój rozwój duchowy, o zdobywanie głębokiej mądrości w bliskiej więzi ze wszystkim, co może te wartości zagwarantować. Formować sumienie znaczy nie dopuszczać do jego niszczenia, a więc nie zagłuszać sumienia ani go nie zniekształcać; nazywać dobro i zło po imieniu. Proces ten może postępować dzięki zastosowaniu metody praktycznej, która polega na wychowaniu człowieka skłaniającym go do odpowiedniego zachowywania się i równoległej do niej metody teoretycznej, polegającej na oparciu całego życia religijno-moralnego na autorytecie Bożym, otwarciu się na Boże słowo i na działanie Ducha Świętego.

Sumienie nie tworzy wrodzonej od początku gotowej struktury, lecz kształtuje się w normalnym rozwoju osobowości osoby ludzkiej w oparciu o genetycznie uwarunkowane zadatki (predyspozycje) do tegoż rozwoju, analogicznie jak do rozwoju intelektu, mowy, osobowości itp. Proces ten obejmuje głęboki obszar współczynników psychologicznych, warunkujących właściwą postawę moralną a także stosowanie środków pedagogicznych i sakramentalnych, mających na celu uwrażliwienie sumienia. Do tego dodać należy wpływy wychowawcze rodziny, organizacji społecznych, grup społecznych formalnych i nieformalnych.

Słowa kluczowe:

sumienie, proces rozwoju duchowego, dojrzałość osobowości, moralność, dojrzałość chrześcijańska, łaska Boża

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Filipczuk, M. (2017). „Być człowiekiem sumienia” – sumienie widziane od strony procesu rozwoju. Studia Theologica Varsaviensia, 54(2), 173–194. https://doi.org/10.21697/stv.2016.54.2.08

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.