Opublikowane: 2016-09-20

MIŁOŚĆ – ISTOTĄ POSŁUGI PASTERSKIEJ KAPELANA SZPITALNEGO

Józef Zabłocki
Warszawskie Studia Pastoralne
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.21697/wsp.2015.10.4.29.04

Abstrakt

Duch służby i służba miłości, to dwie współrzędne postawy, które wzajemnie się przenikają i wyrażają styl kapłańskiego życia. Bez miłości bliźniego nie może być autentycznej miłości Boga, a tym samym gorliwości apostolskiej w posłudze chorym. Otrzymana konsekracja zobowiązuje kapłana do naśladowania swojego Mistrza, wyrażającej się w służbie człowiekowi, w całkowitym darze z siebie, w poświęceniu aż do ofiary krzyżowej. Podstawą miłości pasterskiej kapelana szpitalnego jest stała łączność z Bogiem. Kapelan szpitalny, aby realizować cel miłości pasterskiej, którym jest uobecnianie miłości Boga, powinien żyć w bliskiej zażyłości z Chrystusem. Miłość pasterska kapelana szpitalnego powinna realizować pewne konkretne zadania. Są nimi: pomoc w jednoczeniu się człowieka chorego z Bogiem, niesienie pomocy, usuwanie przyczyn i skutków zła, a także niesienie pomocy duchowej ludziom chorym. Do tych zadań kapelan szpitalny winien odbyć odpowiednią formację i dojrzewać przez całe życie.

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Zabłocki, J. (2016). MIŁOŚĆ – ISTOTĄ POSŁUGI PASTERSKIEJ KAPELANA SZPITALNEGO. Warszawskie Studia Pastoralne, (4(29), 81–100. https://doi.org/10.21697/wsp.2015.10.4.29.04

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.