TY - JOUR AU - Babicki, Zbigniew PY - 2016/11/12 Y2 - 2024/03/28 TI - IDEE PEDAGOGIKI SPOŁECZNEJ W MYŚLI ŚW. WINCENTEGO PALLOTTIEGO JF - Forum Pedagogiczne JA - fp VL - 1 IS - 1 SE - Debiuty DO - 10.21697/fp.2011.1.10 UR - https://czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/fp/article/view/309 SP - 192-207 AB - Wincenty Pallotti (1795-1850) nazywany przez papieży prorokiem apo¬stolstwa ludzi świeckich, pragnął kształtować ludzi na dobrych chrześci¬jan i aktywnych obywateli. Uważał, że przygotowanie ludzi świeckich do odpowiedzialnej działalności społeczno-apostolskiej wymaga udzielenia im pomocy w ukształtowaniu chrześcijańskiego spojrzenia na świat i na człowieka. Dynamiczna i celowa aktywność społeczno-apostolska wyma¬ga odpowiedniego przygotowania, a co za tym idzie domaga się określo¬nej metody pedagogicznej. Wobec problemów narastających wokół wia¬ry i spraw społecznych, którymi Kościół w jego czasach musiał się zająć oraz w obliczu poszerzania się zadań związanych z głoszeniem Ewangelii w kraju i poza jego granicami, W. Pallotti zwrócił uwagę na naglącą ko¬nieczność ożywiania wiary i rozpalania miłości wśród ludzi wierzących. Uważał, że do osiągnięcia tego celu niezbędne jest pozyskanie współpracy wszystkich członków Kościoła – tak duchownych, jak i świeckich – oraz że dla pełniejszego i skuteczniejszego wykonania społeczno-apostolskich zadań Kościoła należy zjednoczyć ich wysiłki. Z czasem w Wincentym Pallottim dojrzewa idea powołania odpowiednich struktur pomocnych w apostolstwie ludzi świeckich. Dlatego z jego inicjatywy powstaje dzieło Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego (ZAK), jako zrzeszenie wszyst¬kich katolików, którzy bez żadnych szczególnych zobowiązań, jedynie w duchu miłości i gorliwości współpracować będą przy pomocy dostęp¬nych sobie środków dla wszechstronnego rozwoju człowieka i rozkrze¬wiania wiary katolickiej. Oddziaływanie to odnosi się nie tylko do pomocy w rozwoju religijnym, ale jest próbą aktywizacji osobowo-społecznej. ER -