@article{SKONIECZNY_2017, title={Przestępstwo cięższe przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu z małoletnim – uwagi de lege lata i de lege ferenda}, volume={60}, url={https://czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/pk/article/view/2225}, DOI={10.21697/pk.2017.60.1.08}, abstractNote={<p>Autor komentuje poszczególne znamiona – przedmiotowe, podmiotowe i legalne – przestępstwa z art. 6 § 1 n. 1 SST/2010. Wskazuje na zmianę przedmiotu ochrony: od obowiązku celibatu w kan. 1395 § 2 CIC do <em>mores</em> w art. 6 SST/2010. Postuluje, zgodnie zresztą z tradycją kanoniczną, rozszerzenie znamiona sprawcy na na świeckich. Pochwala szerokie i teologiczne rozumienie znamienia czasownikowego („popełnienie przestępstwa przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu”). Ustawodawca kościelny jednak niepotrzebnie precyzował, że chodzi o małoletniego do 18. roku życia, gdyż jest to zgodne z definicją legalną małoletniego w kan. 97 § 1 CIC. Z drugiej strony należy rozważyć rozróżnienie pedofilii w sensie ścisłym od efebofilii i od tego uzależnić karę. Ponadto zdaniem Autora nie ma uzasadnienia znamię trwałości co do innej ofiary przestępstwa, tj. osoby trwale ograniczonej w używaniu rozumu. Co do znamienia podmiotowego Autor zauważa różnicę między kodeksem łacińskim (przestępstwo tylko <em>cum dolo</em>) a wschodnim (także <em>cum culpa</em>) i kodeksami karnymi świeckimi, znającymi zamiar ewentualny (<em>dolus eventualis</em>, jak np. kodeks polski). Odnośnie do sankcji karnych Autor postuluje karę <em>latae sententiae</em> i przeszkodę do święceń za pedofilię <em>sensu stricto</em> oraz dostosowanie kan. 695 CIC do regulacji art. 6 SST/2010. W końcu proponuje rezygnację z instytucji derogacji terminów przedawnienia na rzecz instytycji nieprzedawnialności <em>delicta graviora</em>.</p>}, number={1}, journal={Prawo Kanoniczne}, author={SKONIECZNY, PIOTR}, year={2017}, month={kwi.}, pages={135–175} }