Opublikowane: 06-03-2021

Tropy myślenia religijnego w refleksji egzystencjalnej Miguela de Unamuno.

Adam Jeszka
Studia Gdańskie
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.26142/stgd-2020-027

Abstrakt

Miguel de Unamuno (1864-1936) należy do najważniejszym filozofów hiszpańskich przełomu XIX i XX wieku. Współtworzył intelektualną elitę pisarzy i myślicieli, nazywanych „Generación 98”, którzy krytykując konformizm polityczny i marazm kulturowy pretendowali do nadanianowoczesnego kształtu życiu społeczno-kulturalnemu Hiszpanii.

Twórczość egzystencjalisty koncentruje się na wysiłku odnalezienia sensu bycia człowieka w świecie, bez konieczności przekraczania jego granic. W uważanym za najważniejsze dzieło „Del sentimiento trágico de la vida en los hombres y en los pueblos” z 1912 roku ukazuje napięcie, jakie zachodzi między postawą racjonalistyczną a wiarą, będąca dla człowieka jedyną formą gwarancji pośmiertnego istnienia. Według Unamuno to konkretna jednostka jest nosicielem Transcendencji, a okoliczności życia i pragnienie nieśmiertelności, rozbudzają „potencjał wieczności”, tkwiący w człowieku. Duchowo-materialna kompozycja istoty ludzkiej uniemożliwia jednak zdobycie absolutnej pewności, co do zachowania „ja-świadomego” po śmierci. Zderzenie między rozumem a wolitywnym pragnieniem nieśmiertelności, intelektem i sercem, egzystencją i nicością staje się przyczyną poczucia tragiczności życia („el sentimiento trágico de la vida”). Głównym celem życia jest zaspokojenie witalnego „głodu wieczności”, który stanowi istotę wiary w Boga.

Słowa kluczowe:

egzystencja, cierpienie, poczucie tragiczności życia, nieśmiertelność

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Jeszka, A. (2021). Tropy myślenia religijnego w refleksji egzystencjalnej Miguela de Unamuno. Studia Gdańskie, 47, 113–129. https://doi.org/10.26142/stgd-2020-027

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.