https://doi.org/10.26142/stgd-2020-022
Kaznodziejstwo było i jest w Kościele sztuką głoszenia prawd Ewangelii w taki sposób, aby słuchaczy zachęcić do głębszego życia orędziem Chrystusa. Kazania miały pobudzać do nawrócenia i do trwania przy Chrystusie. Przez wieki stało się specyficzną formą komunikacji, zmieniającą się w zależności od wielu czynników społeczno-polityczno-religijnych. Okres XIX wieku miał w Wielkopolsce wspaniałe przykłady kaznodziejów, których spuścizna została ocalona z zawieruchy dziejów. Wielu jednak zostało zapomnianych. Tym ważniejsze są działania, które kończą się odkryciem i przypomnieniem spuścizny kaznodziejskiej kapłanów wielkopolskich z XIX wieku. Niniejszy artykuł zwraca uwagę na osobę ks. Wawrzyńca Kuśniaka, filipina z Kongregacji na Świętej Górze w Gostyniu. W sposób szczególny przedstawione zostaje jego przepowiadanie na temat czyśćca. Wpisuje się one w tradycyjną doktrynę Kościoła, a jednocześnie mocno powiązane z nakazem miłości Boga i bliźniego. W kluczu miłości, obowiązku i konieczności, ks. Kuśniak stara się wskazać jak ważne jest podejmowanie modlitwy za dusze w czyśćcu cierpiące i ofiarowanie za nich zadośćuczynienia w postaci codziennego umartwienia.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Język Polski
English