TY - JOUR AU - Kasprzyk, Artur Antoni PY - 2017/12/06 Y2 - 2024/03/29 TI - Historia centralizacji Kościoła rzymskiego na przykładzie rozwoju 'Visistas ad limina apostolorum' JF - Warszawskie Studia Pastoralne JA - wsp VL - 3 IS - 36 SE - Artykuły DO - 10.21697/wsp.2017.12.3.36.02 UR - https://czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/wsp/article/view/2018 SP - 31-53 AB - <p>Niniejsze studium ukazuje związek pomiędzy rozwojem centralizacji Kościoła Rzymu w stosunku do innych Kościołów partykularnych a procesem rozwoju wizyt ad limina. Na przestrzeni historii sukcesywnie wzmacniała się rola papieskiej jurysdykcji. Odzwierciedla ten proces instytucja ad limina, ukazując w praktyce swojego funkcjonowania coraz większe wpływy papieży na diecezje oraz pomniejszanie tym samym pełnej niezależności ich pasterzy – biskupów.<br />Instytucja wizyt apostolskich jest pewnego rodzaju wskaźnikiem stopnia centralizacji wokół Kościoła rzymskiego. Niniejsza analiza określa kilka najważniejszych etapów owego rozwoju. Pośród nich znajduje się moment uznania Rzymu w IV wieku jako jedynego centrum w Kościele powszechnym. Wcześniej Kościół rzymski był jednym z wielu ważnych ośrodków, pośród innych ważnych Kościołów lokalnych, a wizyty ad limina były przeprowadzane jedynie w Kościele zachodnim. od V do Xi wieku ad limina otrzymała swoją pierwszą kodyfikację kanoniczną; określona została jej częstotliwość; po raz pierwszy wizyty apostolskie otrzymały osobną i niezależną od synodów formę. od XI do XII wieku, gdy rola Kościoła rzymskiego jako centrum została rozszerzona na cały Kościół powszechny, wizyty ad limina stały się obowiązkowe dla wszystkich Kościołów. Najbardziej znaczący rozwój wizyt apostolskich miał miejsce w XVI wieku. ich oficjalne funkcjonowanie i zobowiązanie całego Kościoła do ich regularnego przeprowadzania inaugurował Papież Sykstus V w konstytucji apostolskiej Romanus Pontifex.</p> ER -