Abstract

Kościół w języku chrześcijańskim oznacza zgromadzenie liturgiczne, a także wspólnotę lokalną lub całą powszechną wspólnotę wierzących. Kościół żyje Słowem i Ciałem Chrystusa, sam stając się w ten sposób Jego Ciałem (por. KKK 752). Kościół jako pierwszy podtrzymuje wiarę i ją wyznaje. To dzięki Kościołowi otrzymujemy wiarę i nowe życie w Chrystusie. Życie w Kościele jest realizacją woli Ojca, który powołuje ludzi w swoim Synu Jezusie Chrystusie. Kościół święty, powszechny i apostolski wyraża swój dynamizm we wspólnotach partykularnych, czyli w diecezjach i parafiach, zaś następcy Apostołów stają się znakiem jedności. Każda diecezja i parafie ją tworzące ukazują nie tylko historię, ale przede wszystkim życie tych, którzy w sposób sakramentalny weszli we wspólnotę i ją budują. Tutaj objawia się charakter różnorodnych posług i odpowiedzialności, które mają działać na sposób służebny, jak również na sposób kolegialny. Wspólnota wierzących objawia swoją żywotność poprzez zaangażowanie pasterzy i rozwój Ludu pielgrzymującego, który odnajduje swoje ewangeliczne powinności. Misja nauczania, uświęcania i rządzenia wpisuje się w sposób integralny w jedność z powołaniem świeckich, którzy uczestniczą w misji kapłańskiej, prorockiej i królewskiej Chrystusa. Droga pasterzy i wiernych w Kościele partykularnym jest odpowiedzią na dar powołania do wspólnoty i budowania królestwa Bożego.