Abstract

Sprawowanie duchowej opieki nad Polonią historycznie przynależało do prerogatyw prymasa Polski kard. S. Wyszyńskiego, który poczuwał się do tej roli, jednak wskutek sytuacji politycznej w kraju nie zawsze miał możliwość w pełni się z niej wywiązywać. Dogodną okazję do spotkań ze środowiskiem polonijnym dawały mu wyjazdy na cztery sesje obrad Soboru Watykańskiego II (1962-1965). Ich ślady zachowały się w dzienniku Pro memoria prowadzonym przez księdza prymasa. W ich świetle można dostrzec jego otwartość na spotkania z różnymi grupami osób (prywatnych, duszpasterzy polonijnych czy przedstawicieli organizacji polonijnych zarówno o charakterze kościelnym, jak i świeckim). Służyły one m.in. pogłębianiu więzi Polonii z ojczyzną, inicjowaniu przygotowań do obchodów Millenium Chrztu Polski oraz rozwijaniu działalności wydawniczej na potrzeby Kościoła w Polsce oraz Polaków mieszkających za granicą.