Abstrakt

Publikacja przybliża i uszczegóławia kwestie związane z potencjałem i małżeństwa i rodziny w świetle nauczania bł. kard. Stefana Wyszyńskiego. Autorkę interesuje, jak kard. Wyszyński rozumiał małżeństwo i rodzinę; w czym upatrywał ich potencjał i możliwości jego realizacji; co według niego uniemożliwiało realizację potencjału małżeństwa i rodziny; co warunkowało skuteczność wychowawczych oddziaływań rodziny; w czym wyraża się uniwersalny wymiar prymasowskiego nauczania o małżeństwie i rodzinie. W rozumieniu prymasa małżeństwo i rodzina są środowiskiem życia i urzeczywistniania się człowieka jako osoby. Wśród celów małżeństwa, priorytetowe są: wzajemna pomoc małżonków i zaspokojenie popędów przyrodzonych, prokreacja i dobre wychowanie potomstwa. Z kolei rodzina, będąc trudnym, ale zarazem pięknym sposobem realizacji powołania, pozwala żyć w miłości i pokoju, prze- kazać życie, przygotować dzieci do zadań społecznych i obywatelskich, odpowiednio ukształtować charakter, dać „szkołę pracy i oszczędności”, wychować po chrześcijańsku, zachowując element integralności. Nie dziwi zatem, że małżeństwo i rodzina, będąc podstawową społecznością naturalną ustanowioną przez Boga i przez Niego chronioną, a zarazem miejscem przekazywania życia i najważniejszym środowiskiem międzypokoleniowej transmisji tradycji, opieki, stabilizacji emocjonalnej, socjalizacji i inkluzji – stoją w centrum pasterskiej troski, miłości i nauczania Stefana Wyszyńskiego. 

Z przesłania prymasa wynika, że jeśli rodzina żyje zgodnie z zasadami chrześcijańskimi, może skutecznie się oprzeć wszelkim masowym wstrząsom tak od wewnątrz, jak i z zewnątrz. Optymalne, skuteczne wychowanie odbywa się w pełnej rodzinie, jest ojcowskie i macierzyńskie; rodzice akceptują, że dziecko jest darem Boga i zostało im powierzone, dlatego czują respekt, szacunek i drżenie wobec tajemnicy zawartej w dziecku. Wychowanie jest skuteczne, gdy przygotowuje do zadań społecznych i obywatelskich, służy temu, aby „Bóg był uwielbiony, człowiek uszanowany, a ziemia odsłużona”. Uniwersalność prymasowskie- go przesłania pedagogicznego zdaje się tkwić w tym, że wychowując człowieka, obywatela i świętego, prymas zabiega o zachowanie zasad ewangelicznych w życiu społecznym. Jest przekonany, że wychowanie odbywa się przez przynależność i uczestnictwo w życiu rodziny, narodu, państwa i Kościoła.