Abstrakt

W trzecim przykazaniu Dekalogu wymowna jest mocna zachęta Jahwe, Boga Przymierza: „Pamiętaj”, akcentująca osobiste zaangażowanie w jego spełnienie, ale także i jakąś odpowiedzialność za innych. Odnosi się to szczególnie do odpoczynku szabatowego, który miał być przeżywany jako Dzień Pański. Miał to być dar dla Pana, w duchu wdzięczności za Jego Przymierze i różne dary. W Nowym Przymierzu uczniowie Jezusa Chrystusa słyszą także o potrzebie pamięci, o zaproszeniu – w ten dzień – do Stołu Pańskiego. Kardynał Wyszyński często powtarzał zachętę do budowania wspólnotowego przeżywania niedzielnej mszy świętej. Spotkanie to powinno być naznaczone radością Pana i wszystkich zgromadzonych. Uczniowie nieustanne otrzymują zaproszenie na tę Ucztę Baranka. Wokół Eucharystii ukształtowała się szeroka pobożność niedzielna, a także pobożność rodzinna, mająca wiele
form i płaszczyzn. W jakimś sensie można je nazwać modlitwą. Nie można także pominąć odpoczynku niedzielnego. Warto, aby wszystkie te znaki Dnia Pańskiego łączyła radość wspólnoty. Prezentując nauczanie, a zwłaszcza wskazania praktyczne prymasa Wyszyńskiego, trzeba jednocześnie pamiętać, iż jest ono typowe dla jego czasów.