Polscy międzywojenni dziennikarze wiele miejsca poświęcali w swoich tekstach zagadnieniu rozwoju chrześcijaństwa w jego różnych odłamach (katolickim, protestanckim i prawosławnym). Zazwyczaj skupiali się przy tym na przedstawianiu działalności organizacji chrześcijańskich, ukazywali wpływ elit na szerzenie się religii chrześcijańskich, a także opisywali działalność misyjną Kościołów. W niniejszym artykule przeanalizowano wybrane artykuły z polskiego międzywojennego czasopiśmiennictwie (lata 1931-1939) jako przykład medialnie zapośredniczonej komunikacji międzykulturowej. Przedmiotem badań w szczególności stała się tematyka artykułów dotyczących działalności misjonarzy w Chinach, jak też sposób, w jaki dziennikarze opisywali owe misje. Dziennikarze bardziej podkreślali w swoich relacjach dobroczynną działalność misji, niż działania mające na celu szerzenie chrześcijańskiej moralności i zachodnich wzorców kulturowych (odmiennych od tych reprezentowanych przez tradycyjne wierzenia chińskie, jak buddyzm, taoizm i konfucjanizm). W szczególności zbadano wydźwięk prasowych wypowiedzi oraz zgodność relacji medialnych z faktami historycznymi. W artykule dowiedziono przykładowo, że dziennikarze słusznie podkreślali duchową, społeczną (w tym szczególnie oświatową i medyczną) rolę misjonarzy i innych duchownych, ale (mimo tego, zazwyczaj dobrze orientowali się w tej tematyce) czasami zdarzało im się popełniać błędy faktograficzne, czy upowszechniać uproszczone wizje rzeczywistości, niepoparte wiedzą naukową. Mowa tu w szczególności o operowaniu sloganami, a także o szerzeniu stereotypów (na przykład nieuargumentowanych sądów o wyższym poziomie chińskiej moralności względem moralności Zachodu). Badanie pokazało, że wydźwięk artykułów na temat roli misji w rozwoju chrześcijaństwa w Chinach miał przede wszystkim charakter propagandowy. Przeanalizowane narracje prasowe z tego okresu nie tylko dostarczają wiedzy z zakresu medioznawstwa, ale również ukazują kulturowe uwikłania komunikacji medialnej i problemy, jakie się z tym wiążą.
Pobierz pliki
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.