https://doi.org/10.21697/lr.14275
Artykuł stanowi próbę ukazania eksklaustracji, jako instytucji, która chroni prawa danego zakonnika, jak również prawa całego instytutu. Omówienie genezy i historii kształtowania się omawianej instytucji pozwoliło zobaczyć, jak na przestrzeni wieków ustawodawstwo zakonne, które stało przede wszystkim na straży ochrony życia wspólnotowego, zaczęło dostrzegać prawa eksklaustrowanego oraz troszczyć się o jego tożsamość, jako zakonnika.
Natomiast analiza różnych odmian eksklaustracji, które występują w obecnym Kodeksie Prawa Kanonicznego pozwolą dostrzec, że życie zakonne jest bardzo bogate i różnorodne, co wiąże się z tym, że ustawodawstwo kościelne dostrzega ten dar i szuka jak najlepszych rozwiązań do określonej struktury zakonnej. Dla prawodawcy nie jest obojętny charyzmat życia zakonnego, ale jak najbardziej troszczy się o dobro każdego instytutu zakonnego. Szczególnie widoczne jest to przy omawianiu, kto może udzielić indultu eksklaustracji i na jakich zasadach. Te rozróżnienia na różne podmioty odpowiedzialne za udzielenie indultu pokazują, jak nawet czasowe odejście zakonnika ingeruje w życie danej wspólnoty zakonnej i jak wielką odpowiedzialność bierze na siebie ten, który ten indult udziela.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Język Polski
English