https://doi.org/10.21697/mj.9015
Przedmiotem artykułu jest pojęcie oraz zasady funkcjonowania obowiązku mocowego na rynku kapitałowym. Obowiązek mocowy został wprowadzony ustawą z 8.12.2017 r. o rynku mocy, w której zdefiniowano go jako „zobowiązanie dostawcy mocy do pozostawania w okresie dostaw w gotowości do dostarczania określonej mocy elektrycznej do systemu przez jednostkę rynku mocy oraz do dostawy określonej mocy elektrycznej do systemu w okresach zagrożenia”. Podstawowe racje tej regulacji obejmują konieczność zabezpieczenia państwa na wypadek niedoborów mocy w systemie elektroenergetycznym, jak również potrzebę wprowadzenia nowych form dozwolonej pomocy publicznej dla podmiotów wytwarzających energię. Obowiązek mocowy może być przedmiotem obrotu zarówno na rynku pierwotnym (jako rezultat zawarcia umowy mocowej), jak i na rynku wtórnym. Kwestia obrotu wtórnego obowiązkiem mocowym nie została jednak wyczerpująco uregulowana i budzi wiele wątpliwości. Podstawowym problemem jest status obowiązku mocowego jako instrumentu finansowego; mimo iż posiada cechy instrumentu finansowego wymienione w dyrektywie MiFID II, wyłączenie z rozporządzenia 2017/565 uniemożliwia przyporządkowanie obowiązku mocowego do tej kategorii. Zagadnienie to ma bardzo doniosłe znaczenie z punktu widzenia działalności przedsiębiorstw energetycznych, dla których korzystniejszym rozwiązaniem jest nieuznawanie obowiązku mocowego za instrument finansowy
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Deutsch
English
Español (España)
Français (France)
Italiano
Język Polski
Русский