Wspólnota qumrańska wciąż nie daje się łatwo sklasyfikować, wymyka się próbom jej zdefiniowania, wykracza poza sztywne granice tworzonych przez naukowców pojęć i nie poddaje się prostemu opisowi. Bez wątpienia wszakże jedną z cech, którą można uznać za stanowiącą możliwie pełną i głęboką charakterystykę tego odłamu Narodu Wybranego, żyjącego w późnych wiekach okresu Drugiej Świątyni, była pobożność. Niniejszy artykuł przedstawia tę właśnie pobożność Zrzeszenia w jej różnych odsłonach: poznawczej, emocjonalnej i praktycznej. Wskazuje jej punkty styczne i rozłączne z pobożnością reszty Izraelitów; wyjaśnia, jak kształtowała tożsamość qumrańczyków; analizuje w końcu, w jaki sposób pobożność regulowała ich życie i jak nadawała mu kierunek, stając się konstytutywną wartością dla członków wspólnoty znad Morza Martwego.
Qumran ; pobożność ; Świątynia ; Reguła Zrzeszenia
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
W celu zapewnienia legalności korzystania przez Wydawcę z artykułu naukowego stworzonego przez autora na potrzeby publikacji w Studiach Gdańskich, kierując się przede wszystkim przepisami ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, korzystanie z artykułu przez wydawcę odbywa się na warunkach poniższej licencji:
Autor udziela Gdańskiemu Seminarium Duchownemu (wydawcy czasopisma pt. „Studia Gdańskie”) nieodpłatnej, na czas nieoznaczony, licencji niewyłącznej do sporządzonego artykułu naukowego, stanowiącego utwór w rozumieniu art. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych [Utwór] wraz z uprawnieniem do udzielania dalszej licencji do Utworu (w szczególności na potrzeby przedrukowywania w innych publikacjach), na wszelkich znanych polach eksploatacji, obejmujących w szczególności:
1. Wydanie i rozpowszechnianie artykułu w formie papierowej i elektronicznej;
2. Utrwalanie na maszynowych nośnikach informacji;
3. Wprowadzanie do pamięci komputera;
4. Wprowadzanie do czytelni on-line;
5. Wprowadzanie do obrotu;
6. Wprowadzanie do internetowych baz czasopism, w tym pełnotekstowych;
7. Rozpowszechnianie artykułu na zasadach licencji Creative Commons: Uznanie autorstwa – bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-ND 4.0).