https://doi.org/10.21697/wsp.2020.4.02
Celem tego artykułu jest przedstawienie strategii i taktyki planowania w praktyce pastoralnej. Bardzo ważną rolę w planowaniu pastoralnym (ogólnym i szczegółowym) odgrywa realizm ewangeliczny, który wskazuje na życie wieczne jako najdalszą perspektywę działalności zbawczej (futurologia pastoralna). Ten ostateczny cel Kościoła nie podlega wpływom ludzkim, gdyż nad realizacją planu zbawczego czuwa Boża Opatrzność, a wspólnota eklezjalna działa pod wpływem Ducha Świętego. Ponieważ Kościół żyje w świecie i tam spełnia swoją zbawczą misję, dlatego w planowaniu należy uwzględnić wyniki badań teologii i osiągnięcia nauk świeckich. Pomaga to Kościołowi lepiej rozeznać warunki, w jakich spełnią swoją misję zbawczą. W planowaniu pastoralnym ważną rolę spełnia również autorefleksja Kościoła, dzięki której można dokładnie określić, co powinno pozostać w Kościele nienaruszone, a co podlega odnowie. Właściwie zaplanowana działalność pastoralna pomaga Kościołowi przyciągać ludzi do Chrystusa i wspiera ich na drodze wiary, która prowadzi do życia wiecznego.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
English
Język Polski