https://doi.org/10.21697/im.2023.34.2.07
Zaprezentowane opracowanie jest komentarzem do niepublikowanego wyroku c. Emanuele Saturnino da Costa Gomes z 1 marca 2022 r. Autor szczegółowo omówił strukturę omawianego wyroku: przebieg sprawy, motywy prawne oraz motywy faktyczne. Prezentowany wyrok jest przykładem coraz częściej spotykanej w Polsce praktyki apelo- wania od wyroków w pierwszej instancji wprost do Trybunału Roty Rzymskiej. Zjawisko to, niespotykane wcześniej w takiej skali, może rodzić pytanie o ratio legis normy kan. 1444 § 1 n. 1 KPK w kontekście normy kan. 1438 n. 1-2 KPK, czyli o porządek stopni apelacji. Nie negując bowiem prawa wiernych do rozpatrywania swoich spraw w Stolicy Świętej, a nawet przeniesienia ich tam na każdym stopniu postępowania i w każdym stadium sporu, podkreślić należy, że normalnym trybunałem apelacyjnym dla diecezji sufragalnych jest trybunał metropolity, a dla trybunału metropolity inny sąd diecezjalny, który zaaprobowała Stolica Apostolska. Apelowanie więc od wyroków pierwszej instancji wprost do Trybunału Roty Rzymskiej wydaje się być trybem ekstraordynaryjnym, domagającym się jakichś szczególnych racji. Sprowadzanie bowiem trybunału papieskiego do roli zwyczajnego sądu drugiej instancji może rodzić wątpliwości natury systemowej.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
English
Język Polski