Abstrakt

Tematem artykułu jest retoryka i strategie autoprezentacyjne botów podających się za ludzi (konsultantów prowadzących
rozmowy telefoniczne z potencjalnymi klientami w imieniu prywatnych firm). Autor odwołuje się do maksym konwersacyjnych H.P. Grice’a i do koncepcji życia społecznego jako teatru (perspektywy dramaturgicznej) E. Goffmana, przedstawionej w książce Człowiek w teatrze życia codziennego, by poddać analizie i opisać „występy” botów, źródła ich wiarygodności (jako ludzi) i wypowiedzi tej wiarygodności zagrażające, prowadzące do zdemaskowania botów jako maszyn (sztucznej inteligencji). W artykule są opisane trzy modele komunikacji ludzieboty: Podporządkowanie, Walka i Bierny Opór. Autor analizuje strategie dialogowe ludzi służące rozpoznaniu botów, opisuje struktury dialogów między ludźmi a botami jako gry (w sensie terminu „gra” używanego przez E. Berne’a w książce W co grają ludzie), a także podejmuje zagadnienie etyki komunikacji w kontekście konwersacji pomiędzy botami a ludźmi.