Abstract

Artykuł obejmuje rozważania dotyczące podmiotów zobligowanych i uprawnionych do wychowania dziecka na podstawie obowiązującego Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Celem artykułu jest przybliżenie czytelnikowi danej tematyki poprzez analizę norm kodeksowych oraz wskazanie, które z podmiotów odpowiadają za proces wychowawczy dziecka.

Na wstępie dokonano próby zdefiniowania pojęcia „dziecko”. Prawodawca kościelny poprzez „dziecko” rozumie małoletniego przed ukończeniem siódmego roku życia, które nie mają zdolności rozumnego działania. Inne definicje przedstawiane są w słowniku pedagogicznym, stojące w sprzeczności z nauką Kościoła. W prawie polskim legalna definicja przedstawiona jest w Ustawie o Rzeczniku Praw Dziecka, na jej podstawie dzieckiem jest to każda istota ludzka od poczęcia do osiągnięcia pełnoletniości. Kolejno określono termin „wychowanie”, wskazując świeckie definicje. Ostatnia część dotyczyć będzie głównej analizy norm kodeksowych odwołujących się do podmiotów odpowiadające za wychowanie dziecka. Wskazano tu rodziców jako podstawowa komórka społeczna, pełniący obowiązki rodziców przy pomocy władz państwowych, Kościół oraz szkołę.

Całość rozważań zostanie zakończone podsumowaniem, w którym zawarte zostaną wnioski de lege lata i de lege feranda na podstawie analizowanych dokumentów Magisterium Ecclesiae.