Résumé

In artioulo, gui duabus constat partLbus, prius aliquis datur conspectus structurar.uim ert Ecclesiae praeconciliarlis m ens indicator erga „culturas nativas inventas”, u t dicitiur; in seounda vero parte eadem mens Ecclesiae posteonciliaris in hae re ostendituir. Ecclesiae antiquae ratio
aperta in ordine ad culturas prianigenias, decursu saeculorum (praesertim a scbism ate oriental i) pedetentini coarctaitur, et quidem gradu, quo Ecclesia aliquam identitatem oulturae ocoidentalis induit atque in eiusdem form is structurisque generi hum ano suum fert nuntiiuim evangelicuim.
Qui „clausus” — aliquo sensu —■ Ecclesiae anim us, nostra in aetate, paiulatim notabilibus em endationibus obnoxius fit. Probe id videri potest praeprim is in doctrina concilid Vaticami II, quod plene dignitatem p ersonae hum anae eiusque libertatem in areand'is et tradendis etiam cultu rae bonis aestim ans, suatn mentetm apertam in om nes stirpes, limguas, declerat. Ecclesia postconciliaris, etiam si nulli prim igeniae inventae culdeclerat. Ecclesia postconciliaris, etiam si nuli prim igeniae inventae culturae exclusive connecti viult, valorem tam en har.um culturarum magni censet atque eas defendit. Et dum in toto m undo hodierno praesens esse desiderat, cui salutem fert, proimiptiuis qulidem est in omnes culturas „radices aigere”, u t eas in suum m unus supernatural® iniungat.