Opublikowane: 2018-04-16

Bona fides praescriptio. Kanon 41 (Quoniam omne) IV Soboru Laterańskiego (1215) a prawo rzymskie

ŁUKASZ JAN KORPOROWICZ OPS
Prawo Kanoniczne
Dział: Rozprawy i Artykuły
https://doi.org/10.21697/pk.2018.61.1.08

Abstrakt

Według powszechnej opinii zasada kanoniczna, która wymaga dobrej wiary przez cały okres przedawnienia, została wprowadzona w kan. 41 Quoniam omne Soboru Laterańskiego IV z 1215 roku. Uważa się również, że zasada ta jest zaprzeczeniem rzymskiej maksymy prawnej mala fides superveniens non nocet. W niniejszym artykule autor przedstawia historię wymogu fides w prawie rzymskim oraz w prawie kanonicznym do czasów Quoniam omne. Analiza dowodzi, że nieprawdziwa jest opinia, jakoby zasada bona fides pojawiła się nagle na początku XIII wieku. Promulgacja can. 41 była poprzedzona wieloletnią tradycją Kościoła, z której wynikała konieczność istnienia dobrej wiary. Początków takiego rozwiązania prawnego można doszukiwać się już w obradach starożytnych soborów.

Słowa kluczowe:

Prawo rzymskie; prawo kanoniczne; zasiedzenie; dobra wiara; IV Sobór laterański

Pobierz pliki

Zasady cytowania

KORPOROWICZ OPS, ŁUKASZ J. . (2018). Bona fides praescriptio. Kanon 41 (Quoniam omne) IV Soboru Laterańskiego (1215) a prawo rzymskie . Prawo Kanoniczne, 61(1), 169–183. https://doi.org/10.21697/pk.2018.61.1.08

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.