https://doi.org/10.26142/stgd-2020-028
Wanda Boniszewska należy do najbardziej rozpoznawalnych mistyczek polskich XX wieku. Publikacja w 2016 roku całości jej pism duchowych otwiera drogę do pogłębionej analizy jej duchowości, w której Eucharystia znajduje poczesne miejsce. Komunia św. była jej codzienną praktyką, ale i realnym wzmocnieniem zarówno w walce z szatanem, jak i znoszeniu cierpień cielesnych i duchowych. Notowała też wizje pojawiające się w czasie, gdy uczestniczyła we Mszy św. lub adorowała Najświętszy Sakrament oraz te, które były odniesieniem do Męki Chrystusa. Miłość do Chrystusa przejawiała się u niej jako pragnienie zjednoczenia się z „Więźniem Miłości w Tabernakulum” oraz wynagrodzenia Mu za zniewagi, jakich dopuszczają się kapłani i osoby konsekrowane. Tekst stanowi analizę tylko tych zapisów Dziennika Wandy Boniszewskiej, które mają odniesienie do Eucharystii.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Język Polski
English