Niektóre aspekty prawne diakonatu stałego

Ryszard Selejdak

doi:10.21697/wsp.2016.11.3.32.03

Opublikowane: 2018-01-07

Tom 3 Nr 32 (2016)

Niektóre aspekty prawne diakonatu stałego

Ryszard Selejdak

Warszawskie Studia Pastoralne

Dział: Artykuły

https://doi.org/10.21697/wsp.2016.11.3.32.03

Abstrakt

Podczas obrad Soboru Watykańskiego II zagadnienie stałej oraz odnowionej formy posługi diakona powierzone zostało najwyższemu Prawodawcy oraz Konferencjom Biskupów. Diakonat stały może być przywrócony jako właściwy i trwały stopień hierarchiczny, jeśli kompetentne władze kościelne uznają za słuszne wybranie diakonów, również spośród mężczyzn żonatych, dla zapewnienia wiernym należytej opieki duszpasterskiej. Zadania diakonów stałych sprowadzają się do potrójnej posługi: Słowa, liturgii i miłosierdzia. Diakoni wszystkie powierzone im przez biskupa zadania wykonują w ścisłej łączności z prezbiterami. Jako przynależący do stanu duchownego, diakoni stali związani są obowiązkami i prawami określonym przez Kodeks Prawa Kanonicznego w kanonach 273-289. Święcenia raz przyjęte przez diakonów, nigdy nie tracą ważności, choć w niektórych przypadkach mogą oni utracić stan diakoński.

Słowa kluczowe:

diakonat stały, diakoni stali, biskup diecezjalny, wyższy przełożony zakonny, Konferencja Biskupów, Kościół partykularny, Instytuty życia konsekrowanego i Stowarzyszenia życia apostolskiego, rozeznanie zdatności, przymioty i wiek kandydata, celibatariusze

Inne teksty tego samego autora

Ryszard Selejdak, Diaconato secondo la „Tradictio” patristica , Warszawskie Studia Pastoralne: Tom 1 Nr 47 (2020): Warszawskie Studia Pastoralne

Pobierz pliki

PDF PDF (English)

Zasady cytowania

Selejdak, R. (2018). Niektóre aspekty prawne diakonatu stałego. Warszawskie Studia Pastoralne, 3(32), 25–60. https://doi.org/10.21697/wsp.2016.11.3.32.03

Cited by / Share

Bibliografia

Amenta P., Partecipazione alla potestà legislativa del Vescovo. Indagine teologico- giuridica su chiesa particolare e sinodo diocesano, Roma 1996.
Google Scholar

Bellia G., Arte o prassi del discernere?, Il diaconato in Italia 154 (2009), s. 5-11.
Google Scholar

Benedykt XVI, Motu proprio Ministrorum institutio, 16.01.2013, AAS 105 (2013), s. 130-135.
Google Scholar

Böhnke M., Pastoral in Gemainden ohne Pfarrer. Interpretation von c. 517 § 2 CIC/1983, Essen 1994.
Google Scholar

Borras A. Pottier B., La grazia del diaconato. Questioni attuali a proposito del diaconato latino, Assisi 2005.
Google Scholar

Borras A., Les effets canoniques de l’ordination diaconale, RTL 28 (1997), s. 460- 475.
Google Scholar

Catechismus ex decreto Concilii Tridentini ad Parochos, Torino 1914. Denis H. - R. Schaller, Il diaconato nel mondo d’oggi, Milano 1968.
Google Scholar

Dyduch J., Diakonat stały w świetle dokumentów Stolicy Apostolskiej, PK 42 (1999) 1-2, s. 56-73.
Google Scholar

Gawlik M. Marczewski M., Dyrektorium o posłudze i życiu diakonów stałych, RT 46 (1999) 8, s. 197-217.
Google Scholar

Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Ecclesia in America, 22.01.1999, AAS 91 (1999) 5-88.
Google Scholar

Jan Paweł II, Catechesi durante l’Udienza Generale, 6.10.1993, w: Insegnamenti 16 (1993) 2, s. 951-955.
Google Scholar

Jan Paweł II, Constitutio apostolica Spirituali militum, 21.04.1986, AAS 78 (1986) 481-486.
Google Scholar

Jan Paweł II, Discorso ai diaconi permanenti di Detroit, 19.09.1987, w: Insegnamenti 10 (1987) 3, s. 654-661.
Google Scholar

Jan Paweł II, Discorso ai diaconi permanenti in Italia, 16.03.1985, w: Insegnamenti 8 (1985) 1, s. 648-650.
Google Scholar

Jan Paweł II, Discorso ai Vescovi dello Zaire in Visita „ad limina”, 30.04.1983, w: Insegnamenti 6 (1983) 1, s. 1110-1117.
Google Scholar

Jan Paweł II, Discorso durante l’ordinazione di otto nuovi Vescovi a Kinshasa, 4.05.1980, w: Insegnamenti 3 (1980) 1, s. 1109-1115.
Google Scholar

Jan Paweł II, Funkcje diakona w posłudze duszpasterskiej. Katecheza podczas Audiencji Generalnej, 13.10.1993, OR, wyd. pol. 1 (1994), s. 39-40.
Google Scholar

Jan Paweł II, Zarys duchowości diakona. Katecheza podczas Audiencji Generalnej, 20.10.1993, OR, wyd. pol. 1 (1994), s. 41-42.
Google Scholar

Klostermann F., Die pastoralen Dienste heute. Priester und Laien im pasto- ralen Dienst, Linz-Wien-Passau 1980.
Google Scholar

Kodeks Prawa Kanonicznego, Poznań 1984.
Google Scholar

Konferencja Episkopatu Polski, Wytyczne dotyczące formacji, życia i posługi diakonów stałych w Polsce, 22.01.2004, w: Biblioteka „Niedzieli”, t. 157, Częstochowa 2004.
Google Scholar

Kongregacja ds. Duchowieństwa, Dyrektorium o posłudze i życiu diakonów stałych, 22.02.1998, Watykan 1998.
Google Scholar

Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Direttorio per le celebrazioni domenicali in assenza del presbitero Christi Ecclesia, 2.06.1998, EV 11 (1988-1989) 442-469.
Google Scholar

Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Lettera circolare agli Ordinari Diocesani e ai Superiori Generali degli Istituti di Vita Consacrata e le Società di Vita Apostolica circa la dispensa dagli obblighi sacerdotali o diaconali, Prot. N. 263/97, 6.06.1997, EV 16 (1997) 446-453.
Google Scholar

Kongregacja Edukacji Katolickiej, Wytyczne dotyczące formacji diakonów stałych, 22.02.1998, Watykan 1998.
Google Scholar

Lodi E., Le esigenze della diaconia secondo la lex orandi, Il diaconato in Italia 88 (1992), s. 19-26.
Google Scholar

Małek P., Odnowiona struktura posługi diakona w świetle pasterskiej władzy biskupa i prezbitera według nauki Soboru Watykańskiego II, Kraków 2008.
Google Scholar

Marczewski M., Diakonat stały w dokumentach Soboru Watykańskiego II i posoborowego prawodawstwa Kościoła Powszechnego, RT 40 (1993) 6, s. 135-148.
Google Scholar

Marczewski M., Diakonat. Sakrament Święceń I, Lublin 2000.
Google Scholar

Mesnard G., L’appel du Seigneur. Entretiens sur la vocation, Solesmes 1995.
Google Scholar

Messina D., I segni del celebrare e la simbolica diaconale, w: Dal tempio alla strada… la martyria della profezia. Corsi di formazione permanente per Presbiteri e Diaconi, red. M. Russotto, t. IV, Palermo 2002-2003, s. 163-184.
Google Scholar

Paweł VI, List apostolski Ecclesiae sanctae, 8.06.1966, AAS 58 (1966) 757-787.
Google Scholar

Paweł VI, Motu proprio Ad pascendum, 15.08.1972, AAS 64 (1972) 534-540.
Google Scholar

Paweł VI, Motu proprio Sacrum diaconatus ordinem, 18.06.1967, AAS 59 (1967) 697-704.
Google Scholar

Petrolino E., Il diaconato permanente alla luce del Magistero post-conciliare, Seminarium 48 (2008) 4, s. 723-750.
Google Scholar

Petryk P., Święcenia diakonów, RT 49 (2002) 8, s. 145-164.
Google Scholar

Rahner K., Teologie des Diakonats, w: Der Diakon. Ein Werkbuch für den deutschsprachigen Raum, red. A. Fischer H. Kramer H. Vorgrimler, Freiburg im Br. 1970, s 26-39.
Google Scholar

Righetti M., Storia liturgica, t. I, Milano 1950.
Google Scholar

Rincón-Pérez T., El orden de los clérigos o ministros sagrados, Pamplona 2009.
Google Scholar

Sekretariat Stanu, List do Kardynała Prefekta Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Prot. N. 122.735, 3.01.1984.
Google Scholar

Selejdak R., Diakonat stały w świetle Biblii i historii Kościoła, Częstochowa 2002.
Google Scholar

Selejdak R., Diakonat stały w świetle dokumentów Soboru Watykańskiego II, posoborowego Urzędu Nauczycielskiego Kościoła i narodowych «Ra- tiones institutionis diaconorum permanentium», Warszawa 2010.
Google Scholar

Selejdak R., Tożsamość, duchowość, formacja i posługa diakonów stałych, Częstochowa 2003.
Google Scholar

Selejdak R., Zarys historyczny diakonatu stałego, Częstochowa 1998. Schmitz H., Fragen der Inkardinationsrechtes, w: Ecclesia et Ius, red. K von Siepen – J. Weitzel – P. Wirth, Freiburg-Basel-Wien-Frankfurt a. M. 1996, s. 141-167.
Google Scholar

Schwendenwein H., Der ständige Diakon, w: Handbuch des katholischen Kirchenrechts, red. Listl J. –Müller H. – H. Schmitz, Regensburg 1983, s. 201-238.
Google Scholar

Sobór Watykański II, Lumen gentium, Konstytucja dogmatyczna o Kościele, 21.11.1964, w: Sobór Watykański II, Konstytucje, Dekrety, Deklaracje, Poznań 2002.
Google Scholar

Traunecker C., Koptyjska stuła diakońska, Vox Patrum 9 (1989) 17, s. 717-735. Weier J., Der ständige Diakon im Recht der lateinischen Kirche unter beson- derer Berücksichtigung der Rechtslage in der Bundesrepublik Deutschland, Essen 1989.
Google Scholar

Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, Poznań 1986.
Google Scholar

Wroceński J., Rola i zadania prezbiterium w życiu Kościoła partykularnego (Studium prawno-historyczne), Warszawa 1998.
Google Scholar

Ryszard Selejdak

blazejszostek@gmail.com

Biogram

Ks. Ryszard Selejdak – dr hab. teologii, ur. 17.01.1958 r. w Kromołowie, prezbiter archidiecezji częstochowskiej, patrysta i teolog dogmatyk. Doktorat z teologii patrystycznej – 1991 r. (Papieski Instytut Patrystyczny „Augustinianum” w Rzymie), habilitacja z teologii dogmatycznej – 2011 r. (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie). Od 15.05.1991 r. – pracownik watykańskiej Kongregacji Edukacji Katolickiej. Od 1 marca 2002 r. – Dyrektor Departamentu Seminariów tej Kongregacji. Od 22.04.2013 r. – Dyrektor Departamentu Seminariów watykańskiej Kongregacji ds. Duchowieństwa.