Opublikowane: 2023-11-15

The Relational Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI

Bogumił Gacka
Collectanea Theologica
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.21697/ct.2023.93.4.05

Abstrakt

Personalizm relacyjny Josepha Ratzingera polega na przekroczeniu liczby pojedynczej w pojęciu osoby. Istnienie osoby wskazuje na drugą osobę, inną osobę, bowiem osoba jest kimś w relacji z drugą osobą. Joseph Ratzinger dostrzega dwa ważne okresy w kształtowaniu się pojęcia osoby w teologii. Pierwszy okres to przejście od substancji do subsystencji. Drugi okres to przejście od subsystencji do relacji – zatem osoba to nie tylko samoistność, ale samoistność relacyjna. Dla Ratzingera ważna była książka Theodora Steinbüchela (1888–1949) Przełom w myśleniu (Der Umbruch des Denkens, Regensburg 1936), która wprowadziła go w myślenie personalistyczne. Benedykt XVI przeciwstawia się indywidualistycznie pojmowanemu zbawieniu, podkreślając kategorię relacji (Spe salvi, nr 27). Personalizm relacyjny w teologii społecznej stanowi złoty most pomiędzy indywidualizmem a kolektywizmem. Według Josepha Ratzingera stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga oznacza, że osoba ludzka jako subsystencja w relacji jest ukonstytuowana w relacji do Boga i bliźnich.

Słowa kluczowe:

osoba, relacja, personalizm relacyjny, Joseph Ratzinger, Benedykt XVI

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Gacka, B. (2023). The Relational Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI. Collectanea Theologica, 93(4), 37–52. https://doi.org/10.21697/ct.2023.93.4.05

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.