Abstract

Kryzys, który spadł na Europę w 2008 r., był wstrząsem nie tylko w dziedzinie gospodarczej. Doprowadził on także do załamania wiary wielu obywateli UE, że procesy integracyjne zapewniają także dobrostan społeczny. Zrozumiał to dobrze Jean-Claude Juncker, który w 2014 r. stanął na czele Komisji Europejskiej. W marcu 2015 r. ogłosił,
że potrzebne jest nowe otwarcie dla dialogu społecznego (New Start for Social Dialogue), a w ślad za tym ruszyły prace nad inicjatywą Europejskiego Filaru Praw Socjalnych. Za implementację Filaru odpowiedzialna jest Komisja Europejska, rządy państw członkowskich oraz partnerzy społeczni zarówno na poziomie krajowym jak i unijnym.
Filar nie ma charakteru prawnie wiążącego, stanowi rekomendację ze strony Komisji Europejskiej. W dużym stopniu Filar bazuje na istniejącym już społecznym acquis, ale wyraźnie należy podkreślić, że są obszary, w których wykracza poza dotychczasowy zakres zarówno „twardych” jak i „miękkich” regulacji, na przykład w obszarze praw
socjalnych osób samozatrudnionych. Banalne byłoby stwierdzenie, że powodzenie Filaru będzie zależało od woli politycznej państw członkowskich i Komisji Europejskiej. Dotychczasowe doświadczenia z implementacją dyrektyw, które mają bezpośrednio „wynikać” z implementacji Filaru, pozwala na bardzo umiarkowany optymizm.