Abstract

W artykule podjęto próbę opisania rozbieżności pomiędzy statusem prawnym a faktycznym związków jednopłciowych oraz analizę przyczyn braku instytucjonalnej formy pożycia związków jednopłciowych. Szczególnej analizie poddano, często podawany w dyskursie artykuł 18 Konstytucji RP poprzez określenie jego wariantów interpretacyjnych oraz opis prac legislacyjnych nad jego ostatecznym kształtem. Autorka nawiązując do komunikacyjnej koncepcji prawa jako twórczego dialogu zwraca uwagę na istotność oczyszczenia dyskursu z kwestii światopoglądowych, a oparcie go na racjach płynących z osiągnięć nauk empirycznych (socjologia, psychologia, medycyna). Ustawodawca trwając w dialogu ze społeczeństwem powinien być jego bacznym obserwatorem, tak, aby prawo stanowiło instrument przydatny i niekrzywdzący dla obywateli w codziennym funkcjonowaniu, będąc źródłem potencjalnego zbliżenia, nie oddalenia. Społeczeństwo, w tym instytucja małżeństwa, nie jest statycznym bytem, lecz ulega ciągłym przeobrażeniom. Należy zatem rozważyć jak do tych zmian powinien ustosunkować się ustawodawca i jakie wskazówki pozostawia mu w tym zakresie Konstytucja RP.