Abstrakt

Artykuł stanowi analizę rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 22.6.2015 r. (sygn. akt II AKa 70/15) oraz jego uzasadnienia w przedmiocie ustalania zamiaru sprawcy zbrodni zabójstwa, a także odpowiedniej kwalifikacji prawnej czynu zabronionego. Autorka krytykuje stanowisko sądu, który pomimo licznych wątpliwości rozstrzygnął na niekorzyść sprawcy dopuszczającego się, w jego ocenie, zbrodni zabójstwa, podczas gdy analiza stanu faktycznego wskazywała na realizację znamion przestępstwa stypizowanego w art. 156 § 3 Kodeksu karnego. Krytyce zostało poddane także dokonanie rozstrzygnięcia wyłącznie w oparciu o okoliczności przedmiotowe zdarzenia, jak również uzasadnianie strony woluntatywnej istnieniem strony intelektualnej. Jednocześnie autorka akcentuje podobieństwo zachodzące pomiędzy stroną intelektualną zamiaru ewentualnego oraz stroną intelektualną świadomej nieumyślności.