Аннотация

Sąd Najwyższy uznał, że postępowanie administracyjne o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego, przeprowadzone po stwierdzeniu nieważności decyzji odmawiającej ustanowienia własności czasowej nieruchomości objętej dekretem, nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody spowodowanej nieustanowieniem tego prawa. Z poczynionej analizy wynika, że stwierdzenie nieważności decyzji dekretowej następuje ex tunc i skutkuje ponownym rozpoznaniem wniosku na podstawie przepisów prawa materialnego. Ponadto poszkodowanemu, który poniósł szkodę na skutek wydania decyzji z naruszeniem art. 156 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego , przysługuje odszkodowanie na podstawie art. 160 k.p.a. Postępowania te mają odrębną podstawę prawną, różnią się treścią. Poszkodowany na skutek wydania decyzji z naruszeniem art. 156 § 1 k.p.a. powinien dochodzić roszczenia z art. 160 § 1 k.p.a. po uzyskaniu ostatecznej decyzji stwierdzającej nieważność decyzji wydanej z naruszeniem prawa. W przeciwnym wypadku naraża się na utratę roszczenia na skutek upływu terminu przedawnienia.