Veröffentlicht am: 2017-07-17

Zdatność do przyjęcia urzędu chrzestnego w Kościele łacińskim

TOMASZ JAKUBIAK
Prawo Kanoniczne
Rubrik: Rozprawy i Artykuły
https://doi.org/10.21697/pk.2017.60.2.04

Abstract

Misja chrzestnego jest urzędem eklezjalnym (ecclesiale officium) i jako taki może zostać powierzony temu, kto jest do tego zdatny – czyli posiada wymagane prawem przymioty (por. kan. 149§1 KPK). Warunki, jakie muszą spełnić kandydaci na chrzestnych, aby mogli zostać dopuszczeni do spełniania tego kościelnego officium, zostały zawarte w kan. 874§1KPK. Ustawodawca ustanawiając kryteria, jakimi należy się kierować przy wyborze chrzestnych – a które to w dzisiejszych zlaicyzowanych społeczeństwach, trzeba jasno to powiedzieć, nie są wcale takie łatwe do spełnienia – stara się zabezpieczyć przed nieroztropnym, lub wręcz fikcyjnym powierzaniem urzędu chrzestnego osobie, która nie jest w stanie wypełnić zadań spoczywających na chrzestnych w chwili chrztu i w przyszłości.

W związku z pojawiającymi się wątpliwościami dotyczącymi realizacji normy zapisanej w kan. 874§1KPK, autor artykułu postanowił w niniejszym tekście przybliżyć jej interpretację. Jest to tym bardziej przydatne, gdyż stopień skomplikowania sytuacji życiowych nastręcza duszpasterzom trudności przy podejmowaniu decyzji o dopuszczaniu bądź nie dopuszczeniu osób do podjęcia przez nich urzędu chrzestnego.

Dopuszczenie osoby do przyjęcia zadania chrzestnego nie jest jedynie uzależnione od jej zdatności. Ograniczenia mogą być wynikiem innych norm regulujących życie Kościoła łacińskiego, które również zostały przywołane przez autora.


 

Dateien herunterladen

Zitierregeln

JAKUBIAK, T. (2017). Zdatność do przyjęcia urzędu chrzestnego w Kościele łacińskim. Prawo Kanoniczne, 60(2), 53–69. https://doi.org/10.21697/pk.2017.60.2.04

Zitiert von / Teilen


##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##