Publié le: 2018-10-07

Recepcja Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku w Polsce w okresie międzywojennym

WOJCIECH GÓRALSKI
Prawo Kanoniczne
Rubrique: Rozprawy i Artykuły
https://doi.org/10.21697/pk.2017.60.3.01

Résumé

Promulgowanie przez Benedykta XV w 1917 roku  Kodeksu Prawa Kanonicznego stanowiło doniosły moment w historii ustawodawstwa Kościoła Łacińskiego. Ten formalny zbiór prawa, stanowiący syntezę dorobku ustawodawczego Kościoła z dziewiętnastu stuleci, spotkał się z dużym uznaniem w świecie prawniczym. Wejście w życie Kodeksu Prawa Kanonicznego (19 maja 1918 roku) było trudnym zadaniem dla Kościołów lokalnych działających w poszczególnych krajach, między innymi dla Kościoła w Polsce. Obejmowało ono nie tylko dogłębne przestudiowanie przepisów Kodeksu, zwłaszcza przez biskupów, ale także potrzebę dostosowania do tych regulacji obowiązującego prawa partykularnego. Stąd też recepcja Kodeksu Prawa Kanonicznego w poszczególnych Kościołach partykularnych stała się koniecznością. Przyswojenie norm kodeksowych przez Kościoły partykularne, głównie przez synody, odbywało się w kontekście zwiększonej aktywności zarówno doktryny, jak i ośrodków, w których nauczano prawa kanonicznego. Dlatego też, ukazując proces przyjmowania Kodeksu Prawa Kanonicznego w Polsce w wyżej wspomnianym okresie (1918-1939), autor omawia jego przebieg w trzech podstawowych obszarach, w których miał on miejsce: w doktrynie kanonicznej (podręczniki i komentarze do Kodeksu Prawa Kanonicznego), w nauczaniu prawa kanonicznego (na uniwersytetach i seminariach duchownych), a zwłaszcza w Kościołach partykularnych (na przykładzie diecezji płockiej).

Télécharger des fichiers

Règles de citation

GÓRALSKI, W. (2018). Recepcja Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku w Polsce w okresie międzywojennym. Prawo Kanoniczne, 60(3), 3–29. https://doi.org/10.21697/pk.2017.60.3.01

##plugins.themes.libcom.share##


##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##