Opublikowane: 06-03-2021

Gdańskie święte ustronia bł. Doroty Swertfeger

Małgorzata Parcheniak
Studia Gdańskie
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.26142/stgd-2020-032

Abstrakt

Streszczenie: Bł. Dorota z Mątów (1347 – 1394) czczona jest jako błogosławiona lub święta. Jak wynika z powołanych źródeł, bł. Dorota zamieszkiwała w Gdańsku przez niemal dwadzieścia osiem (28) lat, organicznie dojrzewając do pustelnictwa w rekluzji.  Bł. Dorota wysoce ceniła sobie łaskę codziennego odnowienia ducha (łac. renovatio spiritus, wł. rinnovazione dello spirito). Jako miejsca optymalne, w celu budowania przestrzeni samotności (łac. solitudo) i sprzyjające osobowemu wycofaniu się (gr. anachoresis), obierała zwyczajowo cztery świątynie Gdańska: Kościół Mariacki, kościół św. Katarzyny, kościół Dominikanów i kościół Bożego Ciała. Każde z tych ustroni było miejscem wykonywania innych, temu miejscu wyraźnie dedykowanych przez samą Błogosławioną aktów pobożności. Dorota Swertfeger uczyniła z nawiedzania tych świętych ustroni w takim porządku celowym „złotą regułę postępowania”, dzięki której mogła wykonując obowiązki rodzinne, ocalić i przechować skarb powołania pustelniczego. Na tej drodze w istocie przeżywała życie semi – eremickie. Analiza powołanych źródeł wykazała, że dzięki stałości podejmowanych w tych ustroniach praktyk i aktów życia kontemplacyjnego, bł. Dorota Swertfeger wykonywała kierownictwo duchowe Gdańszczan i Pomorzan (Kaszubów).        


     

Słowa kluczowe:

bł. Dorota z Mątów, charyzmat bł. Doroty z Mątów, kierownictwo duchowe, kościoły Gdańska, święte ustronia

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Parcheniak, M. (2021). Gdańskie święte ustronia bł. Doroty Swertfeger. Studia Gdańskie, 47, 197–212. https://doi.org/10.26142/stgd-2020-032

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.