Opublikowane: 2022-12-12

Kontrowersje wokół VIII rozdziału adhortacji apostolskiej Amoris laetitia papieża Franciszka. Studium analityczne

Czesław Bochen
Studia Teologiczne Białystok Drohiczyn Łomża
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.56898/st.10013

Abstrakt

W dniu 19 marca 2016 r. papież Franciszek ogłosił jeden z najbardziej kontrowersyjnych dokumentów pontyfikatu, adhortację Amorislaetitia, która była ukoronowaniem dwóch Zgromadzeń Synodu Biskupów, III Nadzwyczajnego Ogólnego w 2014 r. oraz XIV Zwyczajnego Ogólnego w 2015 r., które poruszyły problematykę małżeństwa i rodziny, w tym przede wszystkim – stąd takie poirytowanie w środowisku – kwestię możliwości dopuszczania osób rozwiedzionych do sakramentów pokuty i Eucharystii. Na pozór wydawało się, że, nihil novi sub sole, sprawa nie była bezprecedensowa, albowiem poruszone kwestie były już przedmiotem oceny w Familiaris consortio. Uważna lektura obu tekstów, zarówno Św. Jana Pawła II jak i Franciszka uświadamia jednak zasadniczą różnicę, która widać ciężko przechodzi wielu kanonistom i interpretatorom w odważnej ocenie. Otóż dokument franciszkowy wprowadza pewien wyłom w dyscyplinie sakramentalnej. Św. Jan Paweł II określa bowiem, że pojednanie w sakramencie pokuty otwiera niektórym drogę do przyjmowania Eucharystii, o ile żałując, że naruszyli znak Przymierza i wierności Chrystusowi, są szczerze otwarci na formę życia nie stojącą w sprzeczności z nierozerwalnością małżeństwa. Chodzi ściśle o sytuacje, kiedy kobieta lub mężczyzna w kolejnym związku tym razem niesakramentalnym, z powodów niebłahych, jak troska o wychowanie dzieci, nie mogąc doprowadzić do rozstania się, postanawiają podjąć życie w pełnej wstrzemięźliwości seksualnej, czyli powstrzymując się od aktów płciowych obwarowanych dla sakramentalnego małżeństwa. W jakiejś mierze Św. Jan Paweł II był nowatorski i postępowy, ale w granicach wyznaczonych przez doktrynę Kościoła, która jest niezmienna. Tymczasem Franciszek proponuje uczynić kolejny krok, zastrzegając, że również jego wizja nie kłóci się z dotychczasowym Magisterium. Proponuje pasterskie rozeznanie, spojrzenie na penitenta w duchu miłosierdzia, wnikliwe przebadanie win i zaszłości by wydobyć z głębi ludzkiego życia to, co było emanacją Ducha, w sytuacji poświadczenia okoliczności usprawiedliwiającej separację lub rozwód ale w poczuciu stworzonej krzywdy, która wypłakana daje – jednakże nie sankcjonuje – ale zarazem też nie warunkuje życie w czystości – by osoba ta po wyczerpaniu wszystkich purgatoryjnych możliwości powróciła do sakramentów Kościoła[1].

            Mimo podjętych dyskusji wokół możliwości dostępu osób będących w związkach nieuregulowanych Kościół pozostaje wierny doktrynie z aspekcie sakramentalnym podkreślając nierozerwalność małżeństwa. Osoby żyjące poza sakramentami w myśl Magisterium nie pozostały wykluczone, będący nadal częścią Kościoła, jednakże wszelkie próby podważenia dotychczasowego nauczania, nie może przyćmić prawdy, że tylko sakramentalny charakter małżeństwa jest fundamentem rodziny i nie można utożsamiać takiego związku z innego rodzaju typem  związków, które stwarzają tylko pozory węzła małżeńskiego. Franciszek wielokrotnie przypomina w adhortacji o nienaruszalności sakramentu. Dziś można mieć wrażenie, że zapora przeciw rozwodnikom „chyli się ku upadkowi, przepuszczając brudną wodę w głąb Kościoła” – mówi w kontekście podobnego problemu w okresie posoborowym podnoszonego przez  Roberta Spaemanna – Robert Skrzypczak, jednak „Kościół ma słowa życia wiecznego” z czego wynika, że wszelkie konsekwencje dzisiejszych argumentów i dywagacji „będą pozytywne”, zwłaszcza, że im bardziej zmierza się ku przyszłości, tym bardziej rośnie potrzeba powrotu do źródeł „niezmiennego nauczania chrześcijańskiego”[2].

 

[1] Artur Filipowcz dowodzi, że stosowana przez Franciszka kategoria „rozeznania” ma wszelkie cechy duchowości ignacjańskiej; A. Filipowicz, Moralność według…, s. 45; zob. Fr, Codziennie jeden krok. Msza św. w Domu św. Marty 22 października 2015, http://www.osservatoreromano.va/pl/news/codziennie-jeden-krok; (odczytano: 30.04.2022); Franciszek (w rozmowie z jezuitami zgromadzonymi na 36. Kongregacji Generalnej), Mieć profetyczną odwagę i śmiałość, (tłum.) B. Steczek, https://jezuici. pl/2016/12/miec-profetyczna-odwage-smialosc-franciszek-jezuitow-36-kg (odczytano: 30.04.2022); M. Borghesi, J. M. Bergoglio, Biografia intelektualna: dialektyka i mistyka, (tłum.) D. Chodyniecki, Kraków 2018, s. 117-133.

[2] Por. R. Skrzypczak, Okaleczone relacje…, s. 91.

Słowa kluczowe:

małżeństwo, Komunia Św, spowiedź, rozwód, dyscyplina Kościoła rzymskokatolickiego

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Bochen, C. (2022). Kontrowersje wokół VIII rozdziału adhortacji apostolskiej Amoris laetitia papieża Franciszka. Studium analityczne. Studia Teologiczne Białystok Drohiczyn Łomża, 40, 189–232. https://doi.org/10.56898/st.10013

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.