Duszpasterstwo dorosłych to działalność zbawcza Kościoła zaadresowana i dostosowana w swoich metodach i formach do osób dorosłych. Sytuuje się ono w ramach duszpasterstwa zwyczajnego, którego celem jest prowadzenie wiernych do spotkania z Bogiem w wierze i miłości. Można je również zaliczyć do duszpasterstwa nadzwyczajnego czyli zaadresowanego do grup i poszczególnych ludzi w danym środowisku, którzy ze względu na warunki życia i szczególne potrzeby religijne nie mogą dostatecznie korzystać z duszpasterstwa zwyczajnego. Jednak bez względu na jego usytuowanie w działalności pastoralnej Kościoła zawsze powinno być ono dostosowane do poziomu duchowego, intelektualnego, do wieku i zawodu oraz szczególnych potrzeb osób dorosłych.
Celem niniejszej publikacji jest wskazanie na wybrane elementy psychologii osób dorosłych mających znaczenie dla posługi duszpasterskiej. Uwaga autora skupiła się wokół kryteriów dorosłości, podania charakterystyki psychologicznej osób w wieku średnim, zmian rozwojowych i zagadnienia dotyczącego religijności. Dla duszpasterstwa osoby w wieku średnim stanowią zarówno podmiot jak i przedmiot pastoralnego oddziaływania. Znajomość psychologii wieku średniego wskazuje, że rozwój człowieka ciągle trwa i nie kończy się wraz z osiągnięciem dorosłości, jednak wymaga on wsparcia zwłaszcza na płaszczyźnie religijnej.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
English
Język Polski