Nieustanny postęp współczesnej pedagogiki specjalnej i szczegółowych jej dyscyplin powinien być źródłem zamyśleń refleksyjnego pedagoga nad kierunkiem i jakością tego rozwoju. Myśl ta, często uobecniania w dyskursach teoretycznych, niekiedy podejmowana w pedagogice akademickiej towarzyszy moim rozważaniom naukowym od początku świadomego zainteresowania pedagogiką osób z trudnościami rozwoju. Osobiste zorientowanie na ten właśnie obszar poznania wynika z podjętych studiów w zakresie pedagogiki specjalnej, które stały się solidną podstawą wiedzy i przyczyną późniejszego eksplorowania obszarów tej nauki, ze świadomością jej tożsamości, miejsca, roli i związków z innymi naukami. Zaowocowały one zwróceniem uwagi na potrzebę dokumentowania dorobku i osiągnięć osób, których twórcze poszukiwania rzutowały na rozwój tej szczególnej gałęzi pedagogiki, w odniesieniu do współczesnych im warunków historycznych i społecznych. Dla tych powodów podjęłam studium nad znaczeniem dorobku naukowego i dydaktycznego Profesor Zofii Sękowskiej, jednej z wybitniejszych twórców polskiej pedagogiki specjalnej. Artykuł jest również refleksją nad wychowaniem, nauczaniem i rehabilitacją osób odmiennych rozwojowo w Jej ujęciu, z odniesieniem do statusu i tożsamości nauki, którą uprawiała.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.