Publicado: 2017-01-18

Le competenze del superiore provinciale di un istituto religioso riguardo ai beni temporali e della loro amministrazione

MAREK STOKŁOSA
Prawo Kanoniczne
Sección: Rozprawy i Artykuły
https://doi.org/10.21697/pk.2016.59.3.03

Resumen

Każda prowincja instytuty zakonnego, jako osoba prawna w Kościele, posiada prawo nabywania, posiadania, administrowania i alienacji swoich dóbr materialnych. Akty te są podejmowane przez przełożonych prowincjalnych przy zachowaniu prawa powszechnego i własnego każdego instytutu. Wszelkie czynności związane ze zwyczajną administracją mogą być podejmowane przez tychże przełożonych, jednak przy uszanowaniu zadań i obowiązków ekonomów prowincjalnych przewidzianych prawem w tym zakresie. Stąd też spełniając akty zwyczajnego zarządzania dobrami materialnymi należy unikać wszelkich konfliktów między tymi dwoma urzędami. Miedzy przełożonym a ekonomem powinno istnieć wzajemne zaufanie i być prowadzony stały dialog dotyczący administracji powierzonych dóbr materialnych. Wszelkie akty nadzwyczajnego zarządzania pozostają jedynie w kompetencji przełożonego prowincjalnego, który w niektórych przypadkach przewidzianych prawem może do ich wypełnienia delegować innych zakonników, w tym także ekonomów. Natomiast akt alienacji dóbr materialnych może być podjęty przez przełożonego prowincjalnego lub generalnego w zależności od wartości alienowanego dobra materialnego. Jeżeli wartość tej transakcji  przekracza wysokość sumy określoną przez Stolicę Apostolską dla danego regionu, wówczas zezwolenie na akt alienacji wydaje sama Stolica Apostolska.

Descargar archivos

Normas de citación

STOKŁOSA, M. (2017). Le competenze del superiore provinciale di un istituto religioso riguardo ai beni temporali e della loro amministrazione. Prawo Kanoniczne, 59(3), 31–55. https://doi.org/10.21697/pk.2016.59.3.03

##plugins.themes.libcom.share##


##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##