Le competenze del superiore provinciale di un istituto religioso riguardo ai beni temporali e della loro amministrazione

MAREK STOKŁOSA

doi:10.21697/pk.2016.59.3.03

Pubblicato il: 2017-01-18

V. 59 N. 3 (2016)

Le competenze del superiore provinciale di un istituto religioso riguardo ai beni temporali e della loro amministrazione

MAREK STOKŁOSA

Prawo Kanoniczne

Sezione: Articoli

https://doi.org/10.21697/pk.2016.59.3.03

Abstract

Każda prowincja instytuty zakonnego, jako osoba prawna w Kościele, posiada prawo nabywania, posiadania, administrowania i alienacji swoich dóbr materialnych. Akty te są podejmowane przez przełożonych prowincjalnych przy zachowaniu prawa powszechnego i własnego każdego instytutu. Wszelkie czynności związane ze zwyczajną administracją mogą być podejmowane przez tychże przełożonych, jednak przy uszanowaniu zadań i obowiązków ekonomów prowincjalnych przewidzianych prawem w tym zakresie. Stąd też spełniając akty zwyczajnego zarządzania dobrami materialnymi należy unikać wszelkich konfliktów między tymi dwoma urzędami. Miedzy przełożonym a ekonomem powinno istnieć wzajemne zaufanie i być prowadzony stały dialog dotyczący administracji powierzonych dóbr materialnych. Wszelkie akty nadzwyczajnego zarządzania pozostają jedynie w kompetencji przełożonego prowincjalnego, który w niektórych przypadkach przewidzianych prawem może do ich wypełnienia delegować innych zakonników, w tym także ekonomów. Natomiast akt alienacji dóbr materialnych może być podjęty przez przełożonego prowincjalnego lub generalnego w zależności od wartości alienowanego dobra materialnego. Jeżeli wartość tej transakcji przekracza wysokość sumy określoną przez Stolicę Apostolską dla danego regionu, wówczas zezwolenie na akt alienacji wydaje sama Stolica Apostolska.

Parole chiave:

provincia, superiore provinciale, beni temporali, economo provinciale, amministrazione ordinaria, amministrazione straordinaria, alienazione

Scarica file

PDF

Regole di citazione

STOKŁOSA, M. (2017). Le competenze del superiore provinciale di un istituto religioso riguardo ai beni temporali e della loro amministrazione. Prawo Kanoniczne, 59(3), 31–55. https://doi.org/10.21697/pk.2016.59.3.03

##plugins.themes.libcom.share##

Riferimenti bibliografici

ANDRÉS D., Le forme di vita consacrata. Commentario teologico-giuridico al Codice di diritto canonico, Roma 2005.
Google Scholar

ANDRÉS D.J., I religiosi datori di lavoro e lavoratori secondo il Codice di diritto canonico, Commentarium pro Religiosis et Missionariis 72(1991), p. 3-48.
Google Scholar

CASTAÑO J.F., Gli istituti di vita consacrata (cann. 573-730), Roma 1995.
Google Scholar

CENTURIONI L., L’amministrazione dei beni ecclesiastici: le competenze del vescovo diocesano, Roma 1996.
Google Scholar

CIVCSVA, Lettera del segretario della Congregazione ai/alle superiori/e generali del 21.12.2004, Prot. nr. 971/2004.
Google Scholar

CONFERENZA EPISCOPALE ITALIANA, Istruzione in materia amministrativa (2005), Bologna 2006
Google Scholar

DE PAOLIS V., I beni temporali e la loro amministrazione, in: AA.VV., I religiosi e il nuovo Codice di diritto Canonico, Atti della XXIII assemblea CISM, Roma 1984, p. 134-159.
Google Scholar

DE PAOLIS V., L’amministrazione dei beni: responsabilità dei superiori e degli economi, Informationes 27/2(2001), p. 109-122.
Google Scholar

DE PAOLIS V., La vita consacrata nella Chiesa, Bologna 1992.
Google Scholar

DE PAOLIS V., Qual è la responsabilità dell’economo e del superiore nell’amministrazione dei bei (cf. c. 636 § 1)?, Vita Consacrata 27(1991), p. 182-184
Google Scholar

DE PAOLIS V., Qualche annotazione in margine al documento “Economia e Missione della vita consacrata oggi”, Informationes 28/2(2002), p. 111-126;
Google Scholar

EGAÑA F.J., Quali elementi devono essere contenuti nella richiesta di alienazione di beni ecclesiastici?, Vita Consacrata 27(1991), p. 986-990.
Google Scholar

GAMBARI E., I religiosi nel Codice. Commento ai singoli canoni, Milano 1986.
Google Scholar

GUTIÉRREZ J.L., Gli istituti di vita consacrata e le società di vita apostolica come soggetti dell’amministrazione dei beni temporali, in: AA.VV., I beni temporali della Chiesa. XXII Incontro di Studio, Passo della Mendola – Trento, 3 luglio – 7 luglio 1995, Milano 1997, p. 157-170.
Google Scholar

MISTÓ L., I beni temporali della Chiesa (cann. 1254-1310), in: AA.VV., Il diritto nel mistero della Chiesa, vol. III, Roma 1992, p. 348-430
Google Scholar

MOSCA V., Povertà e amministrazione dei beni negli istituti religiosi, Quaderni di Diritto Ecclesiale 3(1990), p. 234-263.
Google Scholar

PELOSO F., Economia, vita consacrata e missione, Informationes 28/1(2002), p. 116-142
Google Scholar

PERLASCA A., Considerazioni problematiche circa la costituzione di fondazioni civili da parte di istituti religiosi, Informationes 27/1(2001), p. 76-90.
Google Scholar

PINEDA J.J., La capacidad económica de institutos, provincias y casas y sus limitaciones, Commentarium pro Religiosis et Missionariis 74(1993), p. 85-135.
Google Scholar

SASTRE SANTOS E., L’affidamento dell’economia di un istituto religioso a persona estranea, Commentarium pro Religiosis et Missionariis 86(2005), p. 391-416.
Google Scholar

UNIONE SUPERIORI GENERALI, Economia e missione nella vita consacrata oggi. Documento della 60ª assemblea della USG, Roma 2002.
Google Scholar

VIZZALI A., L’amministrazione dei beni ecclesiastici, in: AA.VV., I beni temporali della Chiesa, Milano 1997, p. 71-92.
Google Scholar

MAREK STOKŁOSA

mstoklosa@dehon.it

Affiliazione:

Wydział Prawa Kanonicznego Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie Polonia

Note biografiche

Ks. dr hab. Marek Stokłosa SCJ, - pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Prawa Kanonicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (UKSW); adiunkt w Katedrze Prawa o Posłudze Uświęcania; prodziekan Wydziału Prawa Kanonicznego UKSW; członek Stowarzyszenia Kanonistów Polskich oraz Consociatio Internationalis Studio Iuris Canonici Promovendo.