Opublikowane: 2018-10-07

Nieważność aktu prawnego dokonanego pod wpływem przymusu (kan. 125 § 1 KPK)

GINTER DZIERŻON
Prawo Kanoniczne
Dział: Rozprawy i Artykuły
https://doi.org/10.21697/pk.2017.60.4.01

Abstrakt

 Z przeprowadzonych analiz nad treścią kan. 125 § 1 KPK wynika, iż pryncypium skodyfikowane w tej regulacji pochodzi z prawa naturalnego. „Ratio legis” tej zasady wynika z faktu, iż zastosowany przez sprawcę przymus sprzeciwia się pryncypialnej zasadzie miłości, godzi w godność osoby ludzkiej naruszając jej fundamentalne prawo do wolności decyzyjnej. Cechami charakterystycznymi mechanizmów ujętych w tej normie są: po pierwsze, działanie fizyczne skierowanie bezpośrednie na ciało ofiary; po drugie, brak możliwości podjęcia aktu ludzkiego; po trzecie, działanie zmierzające do kategorycznego ograniczenia wolności wyboru ofiary, czego skutkiem jest niezaistnienie aktu prawnego. Zdaniem autora, zasada określona w kan. 125 § 1 KPK jest oczywistością, dlatego nie widzi on potrzeby jej kodyfikacji. W jego przekonaniu, uczyniono to jednak ze względu na to, aby nie było wątpliwości do wyartykułowanych skutków jakie wywołuje przymus fizyczny w przypadku wystąpienia hipotezy określonej w tym kanonie.

Słowa kluczowe:

akt prawny, przymus, niezaistnienie aktu prawnego

Pobierz pliki

Zasady cytowania

DZIERŻON, G. (2018). Nieważność aktu prawnego dokonanego pod wpływem przymusu (kan. 125 § 1 KPK). Prawo Kanoniczne, 60(4), 3–13. https://doi.org/10.21697/pk.2017.60.4.01

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.