Il vescovo come testimone della carità. Profili canonici

ANTONIO INTERGUGLIELMI

doi:10.21697/pk.2017.60.2.01

Opublikowane: 2017-07-17

Tom 60 Nr 2 (2017)

Il vescovo come testimone della carità. Profili canonici

ANTONIO INTERGUGLIELMI

Prawo Kanoniczne

Dział: Rozprawy i Artykuły

https://doi.org/10.21697/pk.2017.60.2.01

Abstrakt

Biskup diecezjalny, który kieruje powierzonym mu Kościołem partykularnym z pełną władzą ustawodawczą, administracyjną i sądowniczą (kan. 391 § 1), jak również poprzez sprawowanie urzędu pasterskiego, jest pierwszą osobą, na której spoczywa misja charytatywna. Prawny przegląd tego obowiązku biskupa, który Kodeks Prawa Kanonicznego i dokumenty Magisterium omawiają wielokrotnie, także z duszpasterskiego punktu widzenia, jest bowiem nieodłącznym elementem zadania kierowania powierzonym mu Kościołem partykularnym i bycia gwarantem ducha kościelnego, że biskup kieruje ku miłości działania prezbiterów, wiernych i stowarzyszeń swojego Kościoła (can. 318 § 1), okazując troskę o najuboższych i najbardziej potrzebujących z tej części Ludu Bożego, której przewodniczy. Tę funkcję zachęcania do dobroczynności, biskup będzie mógł realizować poprzez rady diecezjalne, którym przewodniczy: Diecezjalną Radę ds. Ekonomicznych (kan. 492), Radę Duszpasterską ds. Tę funkcję zachęcania do działalności charytatywnej mogą pełnić rady diecezjalne, którym przewodniczy: diecezjalna rada ds. ekonomicznych (kan. 492), diecezjalna rada duszpasterska i inne ewentualne organy diecezjalne, które może w tym celu powołać, jak np. Caritas, organy, które ma obowiązek tworzyć zarówno na poziomie parafii, jak i na poziomie innych jednostek wchodzących w skład diecezji (kan. 1280). Nadzór nad zarządzaniem dobrami diecezji, który w świetle norm i Magisterium należy do biskupa diecezjalnego, należy więc rozumieć nie tylko jako zwykłą kontrolę, ale także jako podstawową funkcję "kierowania" w zarządzaniu dobrami, aby mogła być realizowana "troska o najuboższych", która jest częścią praktycznej misji Kościoła.

Słowa kluczowe:

Biskup, miłosierdzie, ekonomia, Papież, diecezja, dobra doczesne, administracja, parafia

Pobierz pliki

PDF (Italiano)

Zasady cytowania

INTERGUGLIELMI, A. (2017). Il vescovo come testimone della carità. Profili canonici. Prawo Kanoniczne, 60(2), 3–19. https://doi.org/10.21697/pk.2017.60.2.01

Cited by / Share

Bibliografia

ŻRÓDŁA
Google Scholar

BENEDETTO XVI, Lettera Apostolica in forma di Motu proprio, Sul servizio della Carità, 11 novembre 2012, Città del Vaticano, LEV.
Google Scholar

BENEDETTO XVI, Lettera Enciclica Deus caritas est, 25 dicembre 2005, AAS 98 (2006). BENEDETTO XVI, Lettera Enciclica Deus caritas est, 25 dicembre 2005, AAS 98 (2006).
Google Scholar

CONGREGAZIONE PER GLI ISTITUTI DI VITA CONSACRATA E LE SOCIETÀ DI VITA APOSTOLICA, la Lettera Circolare “Linee orientative per la gestione dei beni negli Istituti di vita consacrata e nelle Società di vita apostolica”, Città del Vaticano, 2014, p.10.
Google Scholar

CONGREGAZIONE PER I VESCOVI, Direttorio per il ministero pastorale dei vescovi, LEV, Città del Vaticano 2004.
Google Scholar

GIOVANNI PAOLO II, Sacrae disciplinae leges, in AAS, 75 [1983] Pars II, XII.
Google Scholar

PAPA FRANCESCO, Udienza ai rappresentanti di Caritas Internationalis, 16 maggio 2013.
Google Scholar

PONTIFICIO CONSIGLIO DELLA GIUSTIZIA E DELLA PACE, Aspetti sociali ed etici dell’Economia, un colloquio in Vaticano, Città del Vaticano, 1994.
Google Scholar

LITERATURA
Google Scholar

CORECCO E., Dimettersi dalla Chiesa per ragioni fiscali, in Apollinaris (1982), pp. 461-502
Google Scholar

COZZOLINO M. A., Primi interventi di Papa Francesco per una riforma degli organismi economico-finanziari della Curia romana: spunti di riflessioni, in AA.VV., Recte sapere. Studi in onore di Dalla Torre, a cura di Geraldina Boni, Erminia Camassa, Paolo Cavana, Pasquale Lillo, Vincenzo Turchi, Torino, 2014, p. 229-242.
Google Scholar

DAL TOSO G.P., La relazione di Caritas Internationalis con il Pontificio Consiglio Cor Unum a seguito del Chirografo “Durante l’Ultima Cena, in AA.VV., Diritto Canonico e servizio della carità, a cura di J. Miñambres, Roma, 2008, p. 405:
Google Scholar

DE PAOLIS V., I beni temporali della Chiesa, ed. a cura di A. Perlasca, Bologna, 2011, p. 303.
Google Scholar

DE PAOLIS V., Il consiglio per gli affari economici ed i beni patrimoniali della Parrocchia, in AA.VV., La Parrocchia, Città del Vaticano, 1997, pp. 267-288.
Google Scholar

DE PAOLIS V., Schema canonum libri V. De iure patrimoniali Ecclesiae, in Periodica 68 (1979), pp. 673-713.
Google Scholar

DEL PORTILLO A., Laici e fedeli nella Chiesa, Milano, 1999.
Google Scholar

LE TOURNEAU D., Les Conseils pour les affaires économiques: origine, nature, in Il Diritto ecclesiastico 89 (1988), p. 613 ss.
Google Scholar

LOPEZ ALARCON M., Apuntes para una teoria general del patrimonio eclesiastico, in Ius Canonicum (1962), p. 120.
Google Scholar

LYNCH J. E., The parochial ministery in the new code of canon law, in The Jurist 42 (1983), pp. 383-421.
Google Scholar

METZ R., Les responsables des biens des Èglises dans la perspective de Vaticano II, comparée à celle du Code de 1917, in Prawo Kanoniczne 20 (1977), pp. 53-65.
Google Scholar

MORRISEY F. G., «The right of association as a basic right of the faithful», in W. AYMANS(ed.), Das Konsoziative Element in der Kirche (St. Ottilien, 1989), 7-10.
Google Scholar

MORRISEY F.G., Ordinary and extraordinary administration: can. 1277, in The Jurist 48 (1989), pp. 709-726.
Google Scholar

PELL G., in AA.VV., Corresponsabilità e trasparenza nella gestione dei beni della Chiesa, a cura di Francesco Lozupone, Roma, 2015, Prefazione, pp. 11-14.
Google Scholar

RIVELLA M., Participazione e corresponsabilità nella Chiesa, i consigli diocesani e parrocchiali, Milano, 2000, p. 163.
Google Scholar

SCHOUPPE J.P., Elementi di diritto patrimoniale canonico, Giuffrè, 1997.
Google Scholar

ANTONIO INTERGUGLIELMI

redakcja.pk@uksw.edu.pl

Afiliacja:

Studium Theologicum Galilaeae, Israel Włochy

Biogram

Prof. Antonio Interguglielmi - kapłan diecezji rzymskiej, profesor prawa kanonicznego w Studium Theologicum Galilaeae w Izraelu, afiliowany przy Wydziale Teologicznym Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie, opublikował w 2012 r. książkę w Serii Prawniczej LEV, Decreti Singolari, poświęconą działalności administracyjnej diecezji, oraz kilka artykułów głównie z zakresu prawa kanonicznego administracyjnego i karnego. Jest dyrektorem Biura ds. Zgromadzeń i Bractw Świeckich Diecezji Rzymskiej oraz administratorem wielu organów kościelnych i fundacji tejże diecezji.