https://doi.org/10.21852/sem.1876
Współcześnie, bardziej niż kiedykolwiek, Ukraina potrzebuje świadomej narodowo młodzieży; dlatego system edukacji oraz całe społeczeństwo stoją przed zadaniem wychowania godnych przedstawicieli swojego narodu. Celem artykułu jest zbadanie teoretycznych aspektów działalności ukraińskich pisarzy w rozwoju narodowych idei pedagogicznych w warunkach społeczeństwa kryzysowego. Zastosowane metody badawcze obejmują metody ogólnonaukowe – analizę, syntezę, idealizację, formalizację, uogólnienie i porównanie – oraz interdyscyplinarne metody historyczno-pedagogiczne, takie jak ujęcie genetyczne, periodyzacyjne i historyczno-porównawcze, a także analizę treści, analizę dyskursu oraz metody biograficzne, kontekstowe i interpretacyjne. Twórcze dziedzictwo ukraińskich pisarzy stanowi istotny środek realizacji wspomnianego zadania. Szczególnego znaczenia nabiera ich działalność ukrainistyczna, która staje się wyrazistym elementem współczesnego ukraińskiego procesu literackiego rozwijającego się w realiach społeczeństwa kryzysowego. Doświadczenie kulturowe ludzkości niejednokrotnie dowiodło, że literatura piękna posiada znaczący potencjał w kształtowaniu postaw gotowości do bezinteresownej walki o niepodległość i dobro wspólne. W obliczu nowych realiów, wynikających z pełnoskalowej agresji Federacji Rosyjskiej przeciwko Ukrainie, zagadnienie to nabiera szczególnej aktualności. W procesie kształtowania społecznie aktywnego i odpowiedzialnego społeczeństwa młode pokolenie odgrywa ważną rolę, zachowując własną tożsamość, świadomość narodowo-patriotyczną oraz godność.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Język Polski
English