https://doi.org/10.56898/st.9522
Uwielbianie Boga, oddawanie Mu chwały jest potrzebą wierzącego człowieka i zadaniem liturgii Kościoła. Z racji, iż homilia jest częścią liturgii, pomostem między stołem słowa Bożego a stołem Eucharystii, przed homilią stoi zadanie: pomóc oddać chwałę Bogu i nieść słowa zbawienia. W artykule podjęto refleksję nad treścią homilii jaką jest chwała Boża rozumiana jako emanacja samego Boga, Jego potęgi i niewymownej wspaniałości; chwały ukrytej w dziele stworzenia oraz chwały, którą najdoskonalej oddał Chrystus w dziele zbawienia, umierając i zmartwychwstając dla naszego zbawienia. Najdoskonalszym kultem składanym Bogu jest Eucharystia, w której głoszona jest homilia, jest ona potrzebna, ale nie niezbędna, jakby bez niej nie dokonał się kult. Zwrócono uwagę na rolę kaznodziei, na którym spoczywa świadomość misji do spełnienia – ma on pomóc w zbawieniu i oddaniu chwały należnej Bogu w liturgii. Głosząc słowo Boże, jest on liturgiem, tzn. głosicielem misterium zbawienia a zarazem składającym sakramentalną ofiarę w zastępstwie Chrystusa i w imieniu Kościoła. Winien wykazać się dobrą znajomością warsztatu kaznodziejskiego, jak również poprawną znajomością norm liturgicznych, by we właściwym porządku, w harmonii celebrowanej liturgii zgromadzony lud oddał chwałę Bogu. Zwrócono uwagę na potrzebę posiadania wiedzy na temat chwały Bożej, by móc o niej mówić. Zauważono, że homilia z prawidłowo skonstruowanym kerygmatem zawsze oddaje chwałę Bożą. Przypomniano, że istnieje niebezpieczeństwo przysłonięcia Chrystusa, a co za tym idzie Jego chwały, przez ekscentrycze zachowanie kaznodziei.
Język Polski
English