https://doi.org/10.21697/fp.2021.1.09
W artykule poruszono problem postrzegania czasu przez osoby przebywające w zakładach karnych. Każdy skazany niezależnie od tego, czy przebywa w więzieniu po raz pierwszy, czy kolejny, z powodu pozbawienia wolności, a zatem możliwości decydowania o sobie i deprywacji wielu potrzeb, czas teraźniejszy odbiera negatywnie, raczej jako czas fatalistyczny. Osoby obarczone trudnymi doświadczeniami życiowymi mogą koncentrować się na przeszłości, widząc w niej „przyczynę” swojego nieszczęśliwego losu. Z kolei osoby, których życie przed uwiezieniem obfitowało raczej w pozytywne doświadczenia, mogą żyć wspomnieniami, odcinając się emocjonalnie od więziennej rzeczywistości. W pracy z osobami skazanymi niezwykle ważne jest ukierunkowanie ich myślenia na cele i zadania, które będą realizować w przyszłości, po odbyciu kary. Badania percepcji czasu przeprowadzono z 80 kobietami (50 z nich pierwszy raz odbywało karę i 30 było recydywistkami) oraz z 60 mężczyznami (30 z nich po raz pierwszy odbywało karę i 30 było recydywistami). W badaniach posłużono się Kwestionariuszem Postrzegania Czasu Philipa Zimbardo. Analizę statystyczną uzyskanych wyników przeprowadzono przy pomocy pakietu statystycznego SPSS.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
English
Język Polski