Adamski A. (2007). Psychologiczny wymiar czasu i przestrzeni w ontogenezie człowieka. Bielsko-Biała: Firma Poligraficzno-Wydawnicza „Compal”.
Alheit P. (2011). Podejście biograficzne do całożyciowego uczenia się. „Teraźniejszość–Człowiek–Edukacja: kwartalnik myśli społeczno-pedagogicznej”, nr 3, s. 7–21.
Alheit P. (2015). Teoria biografii jako fundament pojęciowy uczenia się przez całe życie. „Teraźniejszość–Człowiek–Edukacja: kwartalnik myśli społeczno-pedagogicznej”, nr 4, s. 23–35.
Berger A., Luckmann T. (1983). Społeczne tworzenie rzeczywistości, tłum. Niżnik J. Warszawa: PIW.
Bertalanffy L. von (1984). Ogólna teoria systemów. Podstawy, rozwój, zastosowania. Woydyłło-Woźniak E. (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Bogacz J. (2008). Rodzinne narracje wokół psychozy. W: Janusz B., Gdowska K., Barbaro B. de (red.). Narracja. Teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Bühler Ch. (1999). Bieg życia ludzkiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Chądzyńska M. (2012). Wzorce aktywności w narracjach rodzinnych. Metoda badania, krystalizacja i przekaz międzypokoleniowy. Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii.
Chrząstowski S. (2020). Narracyjna terapia więzi – odpowiedź na potrzeby praktyków. W: Gulczyńska A., Rotberg I. (red.). Ponowoczesne modele pomagania. Przykłady koncepcji i zastosowania. Warszawa: Difin, s. 174–190.
Cudak H. (2012a). Zaburzenie struktury rodziny jako konsekwencja makrospołecznych uwarunkowań. „Pedagogika Rodziny”, nr 2 (4), s. 7–18.
Cudak S. (2012b). Strukturalne przeobrażenia rodziny polskiej. „Pedagogika Rodziny”, nr 2 (3), s. 73–82.
Denzin N.K. (2009). The research act. The theoretical introduction to sociological methods. New Brunwick–London: Aldine Transaction.
Dryll E. (2013). Transmisja narracji w wychowaniu rodzinnym. Warszawa: Eneteia.
Dubas E., „Uczenie się z biografii Innych” – wprowadzenie. W: Dubas E., Świtalski W. (red.). Uczenie się z biografii innych. Łódź 2011: Wydawnictwo UŁ, s. 5–11.
Dubas E., Uczenie się z własnej biografii jako egzemplifikacja biograficznego uczenia się. „Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne”, 1 (2017) s. 63–87.
Dubas E. (2021). Wokół biografii rodzinnej i je badania. Refleksje wprowadzające. W: Dubas E., Wąsiński A., Słowik A. (red.). Biografie rodzinne i uczenie się. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Duvall E.M. (1962). Marriage and family development. Philadelphia: Lippincott.
Filipp, S-H. (1981). Ein allgemeines Modell für die Analyse Kritischer Lebensereignisse. W: Filipp S-H. (red.). Kritische Lebensereignisse. München: Urban & Schwarzenberg.
Gajek K. (2018). Doświadczenie przemocy w rodzinie: autobiograficzne narracje kobiet. Łódź: Wydawnictwo UŁ.
Głażewski M. (2009). Teoria systemów autopojetycznych Niklasa Luhmanna – między metafizyką a metabiologią. „Przegląd Pedagogiczny”, nr 1, s. 39–55.
Halbwachs, M. (2008). Społeczne ramy pamięci, tłum. Król M. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Helling I.K. (1990). Metoda badań biograficznych. W: Włodarek J., Ziółkowski M. (red.). Metoda biograficzna w socjologii. Warszawa–Poznań: PWN.
Jankowiak B., Kuryś-Szyncel K. (2017). Potencjał rozwojowy okresu adolescencji. W: Jankowiak B., Matysiak-Błaszczyk A. (red.). Młodzież między ochroną a ryzykiem. Wspieranie rozwoju oraz pomoc psychologiczno-pedagogiczna dla adolescentów i adolescentek. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Józefik B. (2003). Terapia jako proces współtworzenia nowych znaczeń i opowieści. Idee i praktyki narracyjne. W: Górniak L., Józefik B. (red.). Ewolucja myślenia systemowego w terapii rodzin. Od metafory cybernetycznej do dialogu i narracji. Kraków: wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Józefik B. (2008). Od cybernetycznej metafory rodziny do dialogu i narracji. W: Janusz B., Gdowska K., Barbaro B. de (red.). Narracja. Teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Kasztelan M. (2012). Fenomen pamięci zbiorowej. „In Gremium. Studia nad Historią, Kulturą i Polityką”, t. 6, s. 185–198.
Kaźmierska K. (2008). Biografia i pamięć: na przykładzie pokoleniowego doświadczenia ocalonych z zagłady. Kraków: Nomos.
Kaźmierska K. (red.). (2012). Metoda biograficzna w socjologii. Antologia tekstów. Kraków: Nomos.
Krawczyk-Bocian A. (2014). Doświadczanie zdarzeń krytycznych. Narracje biograficzne Dorosłych Dzieci Alkoholików. Bydgoszcz: Wydawnictwo UKW.
Kuryś-Szyncel K. (2019). Epizody wspólnego zaangażowania biograficznego jako źródło mądrości życiowej. „Studia Edukacyjne”, nr 55, s. 109–124.
Kuryś-Szyncel, K. (2021). Rodzina jako przestrzeń uczenia się biograficznego. W: Dubas E., Wąsiński A., Słowik A. (red.). Biografie rodzinne i uczenie się. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Lalak D. (2010). Życie jako biografia: podejście biograficzne w perspektywie pedagogicznej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie ŻAK.
Luhmann N. (1990). Soziologische Aufklärung. T. 5. Opladen: Westdeutscher Verlag.
Luhmann N. (2007). Systemy społeczne. Zarys ogólnej teorii. Kraków: Nomos
Ładyżyński A. (2020). Życie rodzinne jako szansa rozwoju osobowego z perspektywy pedagogicznej. Wrocław: Oficyna Wydawnicza ATUT.
Maturana H., Varela F. (1980). Autopoiesis and Cognition. Dordrecht: D. Reidel Publishing Company.
Nowak-Dziemianowicz, M. (2012). Typy wiedzy o współczesnej rodzinie jako przykład normatywizmu pedagogiki. W: Nowak-Dziemianowicz M. Edukacja i wychowanie w dyskursie nauki i codzienności. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, s. 15–24.
Ostrouch-Kamińska J. (2011). Rodzina partnerska jako relacja współzależnych podmiotów. Studium socjopedagogiczne narracji rodziców przeciążonych rolami. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Pare A.D. (1995). Of families and other cultures: the shifting paradigm of family therapy. „Family Process”, nr 31, s. 11–21.
Pieter J. (1946). Biografia ogólna: wstęp do nauki o życiu ludzkim. Kraków: Wiedza, Zawód, Kultura.
Przybylska E., Wajsprych D. (2018). Uczenie się i rodzina. Perspektywa andragogiczna. Warszawa: CeDeWu.
Ruszkiewicz D. (2005). Realizacja funkcji opiekuńczo-wychowawczej w rodzinie samotnego ojca. Toruń: Centrum Edukacji Europejskiej.
Rzepa T. (1995). Historia psychologii polskiej w autobiografiach. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński. Ośrodek Badań Biograficznych.
Sęk, H. (1991). Procesy twórczego zmagania się z krytycznymi wydarzeniami życiowymi a zdrowie psychiczne. W: Sęk H. (red.). Twórczość i kompetencje życiowe a zdrowie psychiczne. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Stake R. (1995). The art of case study research. Thousand Oaks: Sage Publications
Thomas W., Znaniecki F. (1976). Chłop polski w Europie i Ameryce. T.1: Organizacja grupy pierwotnej. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza.
Trzebiński J. (red.). (2002). Narracja jako sposób rozumienia świata. Gdańsk: GWP.
Wąsiński A. (2018). Autokreacja małżonków bezdzietnych do wielowymiarowego rodzicielstwa adopcyjnego. Perspektywa pedagogiczno-antropologiczna. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Wąsiński A. (2021). Biografie małżeńskie i rodzinne rozpatrywane w perspektywie autokreacji do rodzicielstwa. W: Dubas E., Wąsiński A., Słowik A. (red.). Biografie rodzinne i uczenie się. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Włodarek J., Ziółkowski M. (red.). (1990). Metoda biograficzna w socjologii. Warszawa–Poznań: PWN.
Znaniecki F. (1988). Wstęp do socjologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Google Scholar