https://doi.org/10.56898/st.14173
„Synod” to starożytne i czcigodne słowo w Tradycji Kościoła, którego znaczenie przywołuje najgłębsze treści Objawienia. Jest ono złożone z przyimka „syn” i rzeczownika „hodos”, co razem daje greckie słowo „synhodos”, oznaczające drogę („hodos”), po której Lud Boży idzie razem („syn”). Pośród wielu synodów na szczeblu Kościoła powszechnego, które zwoływali ostatni papieże, szczególne miejsce zajmuje wciąż trwający, a rozpoczęty w 2021 roku z woli papieża Franciszka Synod o synodalności. Jest on owocem przynaglenia, które pochodzi z nurtującego ludzi Kościoła pytania: jak dziś, na różnych poziomach Kościoła, począwszy od lokalnego, a skończywszy na powszechnym, realizuje się owo „podążanie razem”, które pozwala Kościołowi, zgodnie z powierzoną mu misją, głosić Dobrą Nowinę, i do podjęcia jakich działań mających na celu wzrost Kościoła jako synodalnego zaprasza go sam Duch Święty. Zarówno na etapie przygotowań do synodu, jak i w czasie jego trwania, tak z dokumentów i wypowiedzi Ojca Świętego oraz osób odpowiedzialnych za kierowanie pracami synodu, jak i z obserwacji priorytetów, jakimi kieruje się ów proces synodalny, można wyłonić kilka zasadniczych paradygmatów leżących u podłoża Synodu o synodalności. W niniejszym artykule zostaną omówione trzy z nich: wartościowość każdego człowieka, rozeznawanie oraz misyjność Kościoła. Zostanie również zwrócona uwaga na zarówno potencjalne, jak i aktualne trudności w recepcji tychże paradygmatów oraz – w konsekwencji – całego procesu synodalnego w Kościele.
Język Polski
English