Abstrakt

Artykuł omawia koncepcję „vita communis” duchowieństwa świeckiego diecezji częstochowskiej, opierając się na analizie debat przeprowadzonych podczas konferencji dekanalnych w latach 1938-1939. Konferencje dekanalne w Radomsku, Gidlach, Sosnowcu, Dąbrowie Górniczej, oraz Rozprzy stanowiły ważne fora dyskusji na temat wspólnotowego życia kapłańskiego na bazie uchwał pierwszego polskiego synodu plenarnego. Analiza dokumentacji archiwalnej ilustruje duże zaangażowanie duchowieństwa w implementację „vita communis” oraz różnorodność poruszanych tematów, podkreślających relacje między wikariuszami a proboszczami oraz ich wzajemną współpracę. Referaty, przedstawione przez wybitnych prelegentów, kładły nacisk na korzyści płynące z organizacji wspólnych spotkań kapłanów, jako kluczowych elementów dla duchowego i społecznego rozwoju wspólnot parafalnych. Obrady dekanalne wskazują na istotność życia wspólnotowego duchownych diecezjalnych. Analiza wystąpień podczas konferencji dekanalnych ujawnia kluczowe zagadnienia dotyczące integracji i współpracy duchownych. W niniejszym opracowaniu omówione zostało znaczenie tych zagadnień w kontekście duchowego i społecznego rozwoju wspólnoty parafalnej. Wartością dodaną artykułu jest wyczerpujący opis realizacji recepcji statutów pierwszego polskiego synodu plenarnego.