Abstract

Artykuł prezentuje społeczne konsekwencje prawdy moralnej, nawiązując do nauczania zawartego w encyklice Veritatis splendor Jana Pawła II. Zasady i normy wyprowadzone z nauki Objawionej inspirują przemiany w świecie, chroniąc zawsze integralność bytu osobowego. Prawda moralna w ocenie papieskiej posiada dwa znamiona, takie jak internalizacja oraz powszechność stosowania. Społeczne konsekwencje prawdy moralnej dotyczą czterech obszarów aktywności ludzkiej. Kultura wyraża człowieczeństwo jednostki. Współczesnym postulatem jest obrona integralności kultury, ubogaconej o elementy nauki chrześcijańskiej. Kolejny obszar stanowi naród, będący wspólnotą naturalną. Z dziedzictwa narodowego jednostka czerpie wartości i postawy, które sprzyjają zachowaniu tożsamości jednostki, solidarnie otwartej na dialog z bliźnimi, często wywodzącymi się z innych narodów. Trzecim obszarem prawdy moralnej jest polityka. Dobro wspólne określa prawdziwość, autentyczność działalności politycznej, będącej służbą wobec obywateli. Demokracja poza zachowaniem wolności i równości pogłębia poczucie odpowiedzialności społecznej. Ostatni obszar konsekwencji prawdy moralnej stanowi kwestia społeczna. Humanizowanie odniesień – mające na celu przezwyciężenie wszelkich form niesprawiedliwości – wyznacza jedną z głównych myśli społecznych Jana Pawła II. Materiał źródłowy opracowania stanowi nauczanie papieskie.