Abstract

Ks. Parzyszek w obszernej analizie nowej ewangelizacji zaprezentował proces świętości, który się w jej dziele dokonuje. Czerpiąc z obszernego nauczania Jana Pawła II, daje obraz kształtowania się duchowej postawy chrześcijanina i budowania cywilizacji miłości, poprzez przemianę „starego człowieka” w „nowego człowieka” oraz poprzez naśladowanie Jezusa jako wzoru. W ten sposób ks. Parzyszek zachęca człowieka do refleksji nad osobistym włączeniem się w dzieło nowej ewangelizacji, a jednocześnie do podjęcia osobistego uświęcenia siebie i innych. Można nazwać piśmiennictwo Autora cennym kompendium wiedzy dla każdego chrześcijanina z zakresu życia duchowego jakie rozwija się w realizacji dzieła nowej ewangelizacji. Dlatego wszyscy chrześcijanie włączeni w ewangelizację znajdują treść dla rozwoju własnej świętości. To wzajemne odniesienie procesu świętości i procesu nowej ewangelizacji czyni analizę Autora nowatorską i twórczą. Jednocześnie stanowi ona wartościowe novum na polskim rynku teologii duchowości. Ludzie wierzący, gdy będą realizować świętość i znać prawdy Ewangelii, będą mogli realizować nową ewangelizację. Realizując ją wyrażają swoją miłość do Boga i bliźnigo. Wobec tego istotę świętości w świetle nowej ewangelizacji można określić jako rozwój miłości Bożej, która nieustannie pogłębia się między Nim a bliźnim, gdyż buduje coraz głębszą jedność, prowadząc do zjednoczenie mistycznego z Jezusem, a jednocześnie wyzwala pragnienie świadczenia o Jego miłości swoimi słowami i czynami. Dlatego świętość chrześcijanina nie jest egoistyczna, ale jest ukierunkowana na drugiego człowieka. Cechy ludzkiego życia jak miłość, miłosierdzie, pokój itd. przez ewangelizację docierają najpierw do grona naszych najbliższych, potem do coraz większego grona społeczeństwa, wreszcie do ludzi całego świata. Stąd też życie chrześcijanina w realizowanym powołaniu powinno być świadectwem świętości i ewangelizacji.