Abstract

Artykuł analizuje naukę św. Grzegorza Wielkiego zawartą w Komentarzu do Księgi Hioba czyli Moraliach pod kątem przyczyn dopuszczania przez Boga kuszenia człowieka. Wskazuje, że myśl tego ojca Kościoła jest wielowarstwowa i zależnie od różnych stanów wewnętrznych człowieka i okoliczności zewnętrznych Bóg może wykorzystywać pokusy do różnych celów. Podstawowym ich zadaniem jest wypełnienie Bożej sprawiedliwości: utrapienia związane z cierpieniem wewnętrznym ma na celu oczyszczenie człowieka dążącego do zbawienia z drobnych win i niedoskonałości. chociaż w formułowaniu tej myśli autor zdaje się wyrażać naukę o predestynacji, artykuł wskazuje inne miejsca komentarza, które jednoznacznie zaprzeczają takim interpretacjom. Innym istotnym zadaniem kuszenia jest oczyszczanie człowieka z pychy, która jest największym zagrożeniem dla rozwoju duchowego. Poza tymi dwoma, istnieją liczne, mniej istotne cele, które niniejsza praca pokrótce omawia. całość pracy wskazuje, że Grzegorz Wielki dostrzega w pokusach narzędzie, które Bóg w zaplanowany i uporządkowany sposób wykorzystuje do duchowego doskonalenia wierzących.