Zakres i zasięg czasopisma

Warszawskie Studia Pastoralne są ogólnopolskim indeksowanym periodykiem naukowym. Celem naukowym jest przybliżenie czytelnikowi problematyki naukowej związanej z działalnością pasterską Kościoła. Problematyka naukowa podejmowana w kwartalniku związana jest ze wszyskim obszarami wiedzy teologicznej oraz innych dziedzin nauki mogących być wykorzystywanych w pracy duszpasterskiej.

Proces recenzji

1. Redakcja pisma wymaga, by każdy artykuł był przekazany w wersji papierowej oraz elektronicznej.
2. Przekazując artykuł, jego autor (autorzy) składa oświadczenie o samodzielnym sporządzeniu artykułu oraz zobowiązanie, iż nie został on przekazany innej redakcji ani opublikowany w inny sposób.
3. Redakcja dokonuje wstępnej oceny artykułu z punktu widzenia wymagań formalnych i merytorycznych. Każdemu artykułowi jest nadawany numer redakcyjny, identyfikujący go w dalszych etapach procesu redakcyjnego.
4. Każdy artykuł jest dwukrotnie recenzowany przez osoby spoza jednostki naukowej, w której afiliowany jest autor (autorzy) artykułu, a także spoza członków Rady Naukowej pisma. Recenzenci są wybierani przez redakcję pisma spośród osób kompetentnych w tematyce artykułu, posiadających uznany dorobek naukowy oraz gwarantujących rzetelne sporządzenie recenzji.
5. Autor (autorzy) artykułu otrzymuje obie recenzje do wglądu oraz jest zobligowany do ustosunkowania się do nich. W przypadku akceptacji uwag recenzenta autor (autorzy) dokonuje niezbędnych poprawek i uzupełnień artykułu.
6. Recenzje są utajnione, tzn. autor (autorzy) artykułu oraz recenzenci nie znają swoich nazwisk ani afiliacji (double-blind review proces).
7. Recenzje są sporządzane na formularzu przygotowanym przez redakcję pisma (opinia o pracy).
8. Sposób przekazywania artykułów do recenzji jest następujący: artykuł jest przekazywany obu recenzentom jednocześnie albo artykuł jest najpierw przekazywany jednemu recenzentowi, a następnie – po zapoznaniu się z autora (autorów) artykułu z recenzją i ewentualnym naniesieniu poprawek bądź uzupełnień – drugiemu recenzentowi.
9. Redakcja pisma zastrzega sobie prawo dopuszczenia albo niedopuszczenia artykułu do druku. 
10. Procedura recenzowania artykułów jest zgodna z zaleceniami Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego opisanymi w broszurze „Dobre praktyki w procedurach recenzyjnych w nauce”

Polityka otwartego dostępu

Czasopismo zapewnia natychmiastowy, otwarty dostęp do wszystkich swoich treści zgodnie z zasadą, że badania swobodnie dostępne zwiększają i przyśpieszają globalny rozwój nauki i wymianę wiedzy. 

Zasady etyki

Autorstwo pracy
Autorstwo powinno być ograniczone do osób, które znacząco przyczyniły się do pomysłu, projektu, wykonania lub interpretacji pracy. Jako współautorzy powinny być wymienione wszystkie osoby, które miały udział w powstaniu pracy. W przypadku innych osób, które miały wpływ na pewne znaczące aspekty artykułu naukowego, powinny być one wymienione lub przedstawione jako współpracownicy. Autor powinien upewnić się, że wszyscy współautorzy zostali wymienieni w pracy, widzieli i zaakceptowali ostateczną wersję pracy oraz zgodzili się na jej przedłożenie do publikacji.

Ujawnienie i konflikt interesów
Autor powinien ujawnić wszelkie źródła finansowania projektów w swojej pracy, wkład instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów oraz wszelkie istotne konflikty interesów, które mogą wpłynąć na jej wyniki lub interpretację.

Standardy przedstawiania raportów badawczych
Autor tekstu opartego na badaniach własnych powinien przedstawić dokładne zestawienie wykonanych prac oraz obiektywnie omówić ich znaczenie. Dane będące podstawą powstania pracy powinny być w niej dokładnie przedstawione. Praca winna zawierać wystarczająco dużo szczegółów i źródeł, aby umożliwić powtórzenie przeprowadzonych badań. Niezgodne z prawdą lub świadomie niedokładne stwierdzenia są traktowane jako zachowanie nieetyczne i są niedozwolone.

Dostęp do danych i utrzymanie danych
Autor powinien dostarczyć dane nieprzetworzone dotyczące pracy przedłożonej do recenzji lub powinien być gotowy umożliwić dostęp do takich danych. Powinien ponadto zachować te dane przez rok od momentu publikacji.

Publikacje wielokrotne, zbędne lub konkurencyjne
Autor z zasady nie powinien publikować materiałów opisujących te same badania w więcej niż jednym czasopiśmie lub publikacji pierwotnej. Złożenie tej samej pracy do więcej niż jednej redakcji czasopisma jednocześnie stanowi postępowanie nieetyczne i jest niedozwolone.

Potwierdzenie źródeł
Autor powinien cytować publikacje, które miały wpływ na powstanie złożonej pracy i za każdym razem musi potwierdzić skorzystanie z pracy innych autorów.

Zasadnicze błędy w opublikowanych pracach
W przypadku, gdy autor odkryje zasadniczy błąd lub nieścisłość w swojej pracy, ma on obowiązek jak najszybszego powiadomienia o tym sekretarza redakcji.

Oryginalność i plagiat
Autor przekazuje do redakcji wyłącznie oryginalną pracę. Powinien upewnić się, że nazwiska autorów cytowanych w pracy i/lub fragmenty prac cytowanych dzieł zostały w niej w prawidłowy sposób zacytowane lub wymienione.

Ghostwriting
Ghostwriting/guest autorship są przejawem nierzetelności naukowej i wszelkie wykryte przypadki będą demaskowane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów. Przejawy nierzetelności naukowej, zwłaszcza łamania i naruszania zasad etyki obowiązujących w nauce będą w Redakcji dokumentowane.

Recenzenci

ks. prof. dr hab. Ryszard Czekalski (UKSW - Warszawa)
ks. prof. dr hab. Paweł Góralczyk SAC (UKSW - Warszawa)
ks. prof. dr hab. Ryszard Kamiński (KUL JPII - Lublin)
ks. prof. dr hab. Marian Kowalczyk SAC (UKSW - Warszawa)
ks. prof. dr hab. Jerzy Lewandowski (UKSW - Warszawa)
ks. prof. dr hab. Bronisław Mierzwiński (UKSW - Warszawa)
ks. prof. dr hab. Józef Mikołajec (UO - Opole)
ks. prof. dr hab. Jacek Nowak SAC (UKSW - Warszawa)
ks. prof. dr hab. Czesław Parzyszek SAC (UKSW - Warszawa)
ks. prof. dr hab. Krzysztof Pawlina (Papieski Wydział Teologiczny - Warszawa)
ks. prof. dr hab. Adam Przybecki (UAM - Poznań)
ks. prof. dr hab. Andrzej Tomko (UKSW - Warszawa)
ks. prof. dr hab. Ireneusz Werbiński (UMK - Toruń)
ks. prof. KUL dr hab. Wiesław Przygoda (KUL JPII - Lublin)
ks. prof. UKSW dr hab. Jan Przybyłowski (UKSW - Warszawa)
ks. prof. UKSW dr hab. Edmund Robek SAC (UKSW - Warszawa)
ks. prof. UŚ dr hab. Bogdan Biela (UŚ - Katowice)
ks. dr hab. Tomasz Wielebski (UKSW - Warszawa)
ks. dr Dariusz Pater (UKSW - Warszawa)
dr Błażej Szostek (UKSW - Warszawa)
dr Mateusz Tutak (UKSW - Warszawa)
doc. ThDr. Josef Kyselica SJ PhD. (TU - Trnawa)
prof. PhDr. Jozef Matulník PhD. (TU - Trnawa)
prof. RNDr. Ladislav Csontos SJ PhD. (TU - Trnawa)

Historia czasopisma

Czasopismo powstało w 2005 roku na Wydziale Teologicznym UKSW. Pomysłodawcą i redaktorem naczelnym do dnia dziejszego jest ks. prof. dr hab. Edmund Robek.

„Warszawskie Studia Pastoralne” stają się coraz bardziej czasopismem interdyscyplinarnym. Jest to odpowiedź na współczesne wyzwania, jakie stają przed teologią pastoralną. Badania naukowe pastoralistów koncentrują się na trzech kierunkach myśli teologicznej: refleksji o Bogu, o człowieku i o Kościele. Poszerzona tematyka badań pastoralnych otwiera łamy tego czasopisma zwłaszcza przed tymi Autorami, którzy podejmować będą naukową dyskusję o wszystkich problemach współczesnego Kościoła i świata.

Teologia pastoralna bardzo się zmieniała ostatnimi czasy. Widać to także po Autorach publikujących naukowe dysertacje teologiczno-pastoralne. Coraz więcej jest w gronie pastoralistów osób świeckich, a to oznacza, że uprawiana dotychczas teologia pastoralna pod kątem przygotowania do duszpasterstwa, staje się teologią praktyczną, która ma służyć całemu Kościołowi. Ta niepozorna zmiana jakościowa stawia jednak nowe zadania także przed publikatorami teologicznymi. Mają one za zadanie nie tylko relacjonować stan badań, ale także wskazywać nowe zadania badawcze dla teologów.

Pastoraliści powinni być szczególnie wyczuleni na współczesne wyzwania, jako stają przed Kościołem. Jednocześnie to ludzkość domaga się od nich pomocy intelektualnej w rozwiązywaniu problemów codzienności. Dlatego pastoralista, pozostając na pierwszym miejscu teologiem, powinien uczyć się udzielania pomocy człowiekowi na jego drodze wiary. Temu celowi mają także służyć łamy „Warszawskich Studiów Pastoralnych”.

Zapraszając do współpracy wszystkich pastoralistów można mieć nadzieję, że wynikami ich badań będą zainteresowani nie tylko duszpasterze, ale będzie coraz więcej osób świeckich zaintrygowanych wymianą myśli, którzy zechcą włączyć się w poszukiwanie odpowiedzi na pytania współczesnego członka Kościoła i obywatela świata.