Profesor Maria Grzegorzewska – prekursorka teorii oraz praktyki surdotyflopedagogiki w Polsce

Marzenna Zaorska

doi:10.21697/fp.2022.1.03

Opublikowane: 2022-10-17

Tom 12 Nr 1 (2022)

Profesor Maria Grzegorzewska – prekursorka teorii oraz praktyki surdotyflopedagogiki w Polsce

Marzenna Zaorska

Forum Pedagogiczne

Dział: Dział tematyczny

https://doi.org/10.21697/fp.2022.1.03

Abstrakt

Rok 2022 jest rokiem wyjątkowego jubileuszu polskiej pedagogiki specjalnej. Sto lat wcześniej Maria Grzegorzewska podjęła kształcenie pedagogów specjalnych w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej w Warszawie (obecnie Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie). Jest twórczynią polskiej pedagogiki specjalnej oraz wielu jej subdyscyplin szczegółowych, zarówno z teoretycznego, jak i praktycznego punktu widzenia. Jedną z subdyscyplin pedagogiki specjalnej w Polsce, rozwój której zainicjowała Maria Grzegorzewska, jest surdotyflopedagogika (edukacja i rehabilitacja osób z równoczesną słuchowo-wzrokową niepełnosprawnością, głuchoniewidomych). W treści artykułu wskazano wkład Marii Grzegorzewskiej w uświadamianie
społeczeństwu problematyki dotyczącej osób głuchoniewidomych, popularyzowanie informacji na ich temat, w rozwój surdotyflopedagogiki w Polsce oraz ukazano wybrane poglądy Marii Grzegorzewskiej dotyczące specyfiki funkcjonowania osób doświadczających konsekwencji równoczesnej niepełnosprawności słuchu i wzroku.

Słowa kluczowe:

Maria Grzegorzewska, surdotyflopedagogika, osoba głuchoniewidoma, edukacja osób głuchoniewidomych

Pobierz pliki

pdf

Zasady cytowania

Zaorska, M. (2022). Profesor Maria Grzegorzewska – prekursorka teorii oraz praktyki surdotyflopedagogiki w Polsce. Forum Pedagogiczne, 12(1), 31–39. https://doi.org/10.21697/fp.2022.1.03

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.

Bibliografia

Jezierska E. (1963). Obserwacje nad rozwojem głucho-ciemnej Krystyny Hryszkiewicz. Warszawa: PWN.
Google Scholar

Głogowski K. (1932). Głuchociemna Helena Keller. Szkic psychologiczno-pedagogiczny. „Nauczyciel Głuchoniemych i Niewidomych”, 2, s. 66-71.
Google Scholar

Głogowski K. (1932). Głuchociemna Helena Keller (ciąg dalszy). „Nauczyciel Głuchoniemych i Niewidomych”, 3, s. 101-109.
Google Scholar

Głogowski K. (1932). Głuchociemna Helena Keller (dokończenie). „Nauczyciel Głuchoniemych i Niewidomych”, 4, s. 124-135.
Google Scholar

Grzegorzewska M. (1927). Głuchociemni. „Szkoła Specjalna”, 1, s. 16-32.
Google Scholar

Grzegorzewska M. (1927/1928). Głuchociemni (dokończenie). „Szkoła Specjalna”, 3, s. 161-185.
Google Scholar

Grzegorzewska M. (1930). Opieka wychowawcza nad dziećmi niewidomymi i głuchociemnymi. Warszawa: Polski Komitet Opieki nad Dzieckiem.
Google Scholar

Zaorska M. (2010). Edukacja i rehabilitacja osób głuchoniewidomych w Polsce i Rosji (rozwój i stan obecny). Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Google Scholar

Zaorska M. (2013). Wspomnienie o Krystynie Hryszkiewicz (1939-2013). „Szkoła Specjalna”, 2, s. 142-145.
Google Scholar

Zaorska M. (2014). Wkład Marii Grzegorzewskiej w rozwój surdotyflopedagogiki w Polsce. W: Idee Marii Grzegorzewskiej jako inspiracje rozwoju współczesnej pedagogiki specjalnej, E. Dyduch, A. Mikrut, J. Zielińska (red.). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Pedagogicznego, s. 186-192.
Google Scholar